bacısı bize şirin seyler yemeli olduĝumuzu söylemisdi. Gökhan'ın getirdiyi meyve suyundan isteksiz bir nece udum içdim. Burda oturub hec ne ede bilmemek çox çetin idi.
Nece saat keçdiyini bilmeden oturduĝum yerde düşüncelerin içine dalmışdım. Artıq bir açıqlama vermeli idi birileri. Bu veziyyetde oturub gözlemek çox aĝır idi. En azından yaxşı olacaĝına dair bir nece kelimeye ehtiyacım vardı.
Hekimin yanımıza doĝru geldiyini görüb oturduĝun yerden qalxmaqa çalışdım amma eli ile oturmaĝımı isare etdi.
"Evvelce Ehmed bey verdiyiniz qanları xesteye köçürdük ve getdi. Bu an üçün bir problem yoxdur. Xestemiz axsama doĝru özüne geler. Körpe barede ise xestexanya geldiyinde olan olmusdu. Her hansı bir problem olmasa yoldasınızı sabah xestexanadan çıxara bilersiniz. Bir azdan sizi otaqa buraxacaqlar. Men seher yene baş çekecem. Keçmiş olsun."
Cavab vermek yerine sadece basımla tesdiq etdim. O yaxşı idi bu mene bes edirdi. Ne qeder yatması lazim idise yatardı, yeter ki yaxşı olsun.
Etrafıma baxdıĝımda hele de Ayaz, Ayşd, Ìnci ve Gökhan'ın da menim kimi gözlediyini gördüm.
"Siz gedin men gõzleyirem."
Qarşı çıxan bir neçe cümle qurdular amma onlara ehemiyyet vermeden. "Gedin onsuzda bir şey olmasa sabah çıxardacaqlar, eve gelersiniz." dedim. Ìsrarlarının işe yaramayacaĝını anlayaraq getdiler. Tebii ki bir şey olsa xeber vermeyimi tembehlemisdiler.
"Ehmed bey?"
Yanıma yaxınlaşan tibb bacısına "Beli." dedim quru bir sesle.
"Yoldaşınız 65 nömreli otaĝa yerleşdirdik. 2.ci mertebede."
"Tesekkur ederim." deyerek bir mertebe yuxarı qalxdım. Sıra ile otaq nömrelerine baxaraq 65 nömreni taptım. Elim bir müddet qapının ceftesinde qalmısdı. Göresen Deniz özüne gelib mi? Gelibse ona ne demeyim lazımdı? Heç amma heç bilmirdim. Cesaretimi toplayıb heç cür içeri gire bilmirdim. Ìşe bax her kesin qorxduĝu Ehmed indi bele bir veziyyetde özü qorxurdu. Ìnsanın duyĝularına meĝlub olması heqiqeten qorxunc idi. Belke de bu sebebden Deniz xaric her mövzuda duyĝularımla deyil de

<< 1 ... 5 6 [7] 8 >>