ve
bunların bir-birlerine
qarışmasını önlemek üçün
sesleri temsil eden notlara
xüsusi adlar verildi. Do, re, mi,
fa, sol, la, si. İngiliscede ve
Almancada ise notlar herflerle
gösterildi C do, D re, EMİ, F fa, G
sol, A la, B si ing. H si alm.
Nota adlarından do nun evvelki
adı ut idi. saitle başlayan bu ad,
notları sırayla söyleyerken
hebslik etdirdiyinden 12. esrde
do olaraq deyişdirildi. Almaniya
ve bezi ölkelerde ut hele
istifade ediler.
Si xaric diger notaların ad atası
Gui d Arezzodur. Arezzo bu
adları Iohannes Battista
ilahesindeki misraların birinci
hecalarından götürerek
taxmışdır . Yeddinci notun adı
uzun zaman B olaraq qalmış,
sonradan 13. esrde Sanete
Iohannes sözlerinin baş
herflerinden meydana gelen si
adını almışdır. Notalamanın
keşfi ve inkişafı musiqi
praktikasına fövqelade bir
inkişaf mühiti yaratmışdır.
Notalama, icraçını ezberden
qurtararaq hem musiqi
parçalarının uzanmasına hem
de müxtelif dövrlere ve ölkelere
aid notlanmış eserlerin
qatılmasıyla repertuarın
zenginleşmesine ve növlere
ayırılmasına imkan vermişdir.
Not sayesinde bir musiqiçi
bilmediyi bir musiqi parçasını
icra ede bilmek üçün tek başına
kafi bir hala gelmişdir.

<< 1 [2]