heç istemirdim amma elimden gelen bir sey de yox idi, ona yalan söyleye bilmezdim. Heqiqeti axtarmaqdan el çekse eslinde ne özü bu qeder ezab çekerdi, nede men bu qeder çaresiz qalardım ona qarşı.
"Mene senin illerdir sevdiyin qadının Deniz olduĝunu söyledi."
Soyuq bir terzde.
"Ne ferq eder ki?" dedim
Bu onu daha pis hala salmışdı, aĝlamaqını daha çox artırmışdi.
"Men senin arvadınam..."
Sesi pıçıltıdan ibaret idi.
"Selma bu sebebden de ne ferq eder ki deyirem. Men seninle evliyem, geri qalanının ne ehemiyyeti var ki?"
"Menimle evlisen amma üreyin Deniz'dedir."
Sesi günahlanırırmış kimi çıxmışdı ve bu hal çox qezeblenmeyime sebeb olmusdu. Neticede men heç kimi aldatmamışdım. Selma'ya qarşı sevgi oyunu da oynamamışdım. Men her zaman dürüst olmusdu.
"Üreyimin sende olmadıĝını en başından bilirdin."
Son sözlerimle artıq ayaq üste dayanmaq gücünü itirmis olacaq ki, olduĝu yere çökmüşdü. "Beli." dedi udĝunaraq "Amma bir başqasının da olduĝunu bilmirdim." deye pıçıldadı.
"Selma özüne gel."
Özüne gelmeli idi artıq. Bu mövzu artıq canımı sıxmaqa başlamışdı. Lazim olduĝundan artıq uzadırdı.
"O da seni sevir?"
"Xeyir." dedim soyuq bir sesle.
Eslinde bu soyuĝluĝum Selma'nın sualına deyil verdiyim cavabın gerçekliyine idi. Onun meni sevmesi üçün her şeyi ede bilerdim amma o meni sevmirdi ve bunu bilmek meni her keçen gün daha çox mehv edirdi.
"Bilir mi?"
"Neyi?"
"Senin onu sevdiyini..."
Sesindeki ezabı üreyimde hiss etmisdim... Bunu dile getirmek bele ona bu qeder ezab vererken, bu heqiqet qelbini kim biler nece aĝrıdırdı? Selma menim üçün her zaman deyerli idi ve ezab çekmeyini de istemirdim, feqet ona qarsı yalan danışa bilmezdim, heqiqet bu idi..
"Bilmir." deye mızıldandım.
"Canım çox yanır."
Oturduĝum yerden ayaĝa qalxaraq.
"Özünü ele al Selma. Canının yanmasına sebeb olacaq bir sey yoxdur. Seninle evliyem men ve evliliyimiz boyunca seni heç bir zaman aldatmamışam, aldatmaram da. Menim üçün deyerlisen, uşaqımın anasısan, bunları unutma..."
Acı

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 >>