"Menle buradan elaqe saxlaya bilersen, her zaman yanındayam unutma.’’ dedim.
‘’Bilirem, üzr isteyirem…’’
‘’Bir daha çıxıb getme besdi.’’
‘Ehmed, onunla görüşürsen?’’
Sinirle hömürdenmeyime mane ola bilmemişdim. Kimi nezerde tutduğunu çox yaxşı bilirdim amma onunla hele de görüşe bileceyimi nece düşüne bilerdi?
‘Xeyr.’’
‘’Siz çox yaxin dostlarsiniz. Ayaz, Gökhan, sen ve Okan…’’
‘’Ayaz ve Gökxan ile bugün geldiyin şirketi qurduq ve hele çox yaxin dostlariq amma Okan ile görüşmürem o hadiseden sonra.’’
Başını yellemekle yetinmişdi ve vidalaşaraq maşından enmişdi. İçeri girmesini gözleyerek evime doğru sürmeye başladım. Gece Deniz’in özüne gelmesi, bugün Yasemenin gelmesi… Belki de artıq her şey daha qaydasına düşecekdi.
-
Açarın sesin eşitmeyimle elim ayağım bir-birine dolaşdı sanki. Özümü sakit olub ele almağa çalışaraq Efe’nin şorbasını tökmeye davam eledim. Ehmedin metbexe girdiyini texmin edirdim amma iş ondadı dönüb baxa bilmirdim. Öz şorbamı ve onun şorbasını da qoyduqdan sonra şorba qazanını kenara qoyaraq yerime oturdum. Ehmed de ağzını açmadan yerine oturmuşdu.
‘’Xoş geldin ata.’’
Efe’nin alnından öperek ‘’Xoş gördük oğlum.’’ Dedi ve tez de yemeyini yemeye başlamışdı. Açıq aşkar meni yox hesab edirdi.Qelbimde yeniden bir ağri baş qaldirdi. Nie bele olurdu axi? Evvelden istediyin bu deyildi? Meni yoxa sayması, menimle danışmaması, bunları istemirdim men? Indi ne baş verdi? Ne deyişdi de men bu veziyyete düşdüm?
Yemek böyük bir sessizlik içinde keçmişdi. Ehmed danışmaq bir yana qalsın heç men terefe baxmırdıda. Görünür fikirlidi. Ağlında nese vardı. Belke de… Belke de o qadını fikirleşirdi. Sevdiyi qadını… Ağrıyla udqunaraq elimde ki çayla dolu fincanlarla otağa girdim. Ehmed divanda uzanmış ekranda ki filme diqqetini cemlemiş kimiydi. Fincanlari masaya qoyaraq mende onun oturduğu divana oturdum. Ondan qaçacaq deyildim, neticede o menim erimdi ele deyilmi? Men doğrudan yaxsi deyilem. Ehmedi erim olaraq artiq görmeye başladığıma göre heqiqeten

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 14 >>