Qedim zamanlarda bütün duygularin yaşadigi bir ada varimiş: Xoşbextlik, Keder, Zenginlik, ve Mehebbet de daxil olmagla butun hamisi:
Bir gün Adanin batmaqda oldugunu duygulara xeber verminşler ve duygularda adadan koçmek ucun gemilerini hazirlamişlar. Deyilenlere göre Mehebbet, adada en axirinci qalan duygu olub. Çünki mümkün olan en axirinci ana qeder gozlemek isteyib. Adanin batmagina az bir zaman qaldigi vaxt Mehebbet kömek istemeyi qerara alir.
Onlarin içerisinde en böyük gemide Zenginlik olub!
Mehebbet: zenginlik, meni de yaninda apara bilersen?
Zenginlik, Yox seni yanimda apara bilmerem. Çünkü gemimde coxlu qizil, gümuş var! Sene yer yoxdu.
Hemin vaxt Ümidin cox gozel bir gemisi varimiş.
Mehebbet: Umid, Bes sen nece? meni özünle apara bilersen?
Ümid: Men sene hec cür kömek ede bilmerem çünku men getmirem! Men axirda ölmek isteyirem ve bu adada qaliram!
Keder: o an mehebbete en yaxin olan duygu olmuş.
Mehebbet: Keder sende mene komek etmeyecesen? Sen de meni öz yanina gelmeye qoymayacaqsan? Menide aparmayacaqsan? Meni göz göre-göre bu adada yalniz buraxib ölmeyimi isteyeceksen?
Keder Of, Mehebbet: o qeder kederlenmişemki o qeder derdlenmişem ki, senin elinden, yalniz qalmaq isteyirem.
Bu an Mehebbetin yanindan Sevinc tez tez qaçaraq keçmiş. Ancaq ne qeder Sevincli olubmuş ki, heç Mehebbetin onu çagirdigini ondan kömek istediyini eşitmemiş.
Birden kimse Mehebbeti seslemiş: Gel Mehebbet! seni yanima alacam... Bu Mehebbetden çox-çox yaşda böyük olan birisiymiş. Mehebbet bu vaxt özunu o qeder şansli, o qeder sevincli hiss edibmişki heç onu sesleyenin onu xilas edenin, onu yaninda aparanin kim oldugunu soruşmaği yadindan çixatmiş! Köhne adadan qurtlub yeni bir adaya çatanda Mehebbet adada duşmuş ancaq onu getiren ise öz gemisi ile yoluna davam etmiş. Mehebbet Bilikden onu getirenin, onun xilaskarinin kim oldugunu sorushmuş. Bilik ona O Zaman idi deyerek cavab vermiş.
Mehebbet: Bilik, Zaman mene niye kömek elesin ki?
Bilik gülerek cavab vermiş: Yalniz

[1] 2 >>

PisBebis [OFF] (07.02.2011 / 00:27)