..her şeye sıfırdan başlamaq heqiqeten mümkündürmü göresen? heçne olmamış kimi, geride buraxdığın her kesi ve her şeyi unudaraq.. eger gözünü yumub süretle qaçırsansa bir yere deyib yaralanma ehtimalından nece qorxmaya bilersen? inan ki,yaxşı olacaq deyirler.. sadece inan.. lenet olsun, ele her zaman deyirler! amma ne vaxt biraz xoş ne ise baş verse ardınca on dene felaket sıraya düzülür.. başa düşmürem neye lazımdır bütün bunlar? meger her şey yolunda getse dünya dağılar? ve onlar yene "deyirler".. deyirler ki,eger bele olsa idi heçneyin menası olmazdı..hah! çox absurt fikirdir! bu sadece insanların dayana bilmek üçün uydurduğu nağıl idi..bir halda ki,her kes sonsuz xoşbextliyin olduğu cennetin xeyalları ile yaşayır,bes onda niye bu fikrime istehza ile yanaşırlar? inan deyirler,men de buna inanıram da! onlar ne dediklerini heç özleri de bilmir..sadece deyirler,vessalam!..
- Ey?..
Çatıq qaşlarının altında yuva salmış qehveyi gözleri birden qırpıldı Mariyanın..Biraz diksindi,amma sesin tanışlığı qorxunu azaldırdı..
- Denizi yaracaqsan birazdan,bu ne keskin baxışlardır bele? - Artur gülümseyerek onun yanına eyleşdi.
- Düşünürdüm..
- He,sen bunu her zaman edirsen.Özü de hedden artıq..
- Yaxşı görek..
- Uçuş vaxtına ne qeder qalıb?
- Bir saatdan az
- Oh.. Lap az qalıb ki.. Ciddi ciddi gedeceksen,he?
- Artur.. Sen ki,bilirsen,bu menim istediyim bir şey deyil..Mecbur qalmışam.Ailem,atamın işleri..
- He,he ,bilirem,sen mene baxma,zarafat edirem

Uşaqlıq dostundan ayrılmağın ne qeder çetin olduğunu Mariya Arturun zoraki gülümsemesinden bir daha anladı.. Üzünü yeniden bayaqdan beri zillediyi denize çevirib bir neçe deqiqe susdu.. Aradaki kederli sükutu Arturun titreyen sesi pozdu..

- Mariya,men qorxuram..
- Neden qorxursan ?
- Meni unudacağından..
- Yene başladın?
- Yox,yox,men ciddi deyirem.. Tezlikle olmasa da müeyyen zamandan sonra daha az xatırlayacaqsan meni..Biraz da keçdikden sonra ümumiyyetle yadına düşmeyecem..Yeni dostların olacaq..Böyük

[1] 2 3 ... 5 >>