Mariya hündür lövhenin qarşısında dayanıb bir şeyler izah eden 35-40 yaşlarındaki orta boylu , saçları biraz ağarmış yeni müellime baxırdı..Gözleri müellimin üzünde olsa da fikri deqiqeler evvel baş veren söhbetlerin, tanışlığın yanında idi. Edvard nece de mehriban idi. Görüntüsünün eksine olaraq, onun xasiyyeti kibirden uzaq , qayğıkeş idi. Mariya Edvardın onunla nece yaxından maraqlanıb sinif otağını tapana qeder birlikde dehlizde dolandığını xatırlayarken üzünün qeyri ixtiyari gülümsediyinden xebersiz idi..Ders çıxışı Mariya universitetin seliqeli semt daşları ile bezenmiş heyetine, heyetin ağacları altında, ele yaşıl çemenlerin üstündece oturub musiqi dinleyen, kitab oxuyan, resm çeken, danışıb gülen genclere böyük maraqla baxdı..O , heçkesi tanımırdı ve.. O qeder de dostcanlısı, istiqanlı, qaynayıb qarışan biri olduğunu demek olmazdı.. Eslinde, o, buna qarşı deyildi, sadece ilk tanışlığa nece başlamaq lazım olduğuna, ünsiyyet üçün ilk olaraq hansı hereket ve ya cümlenin daha münasib olduğuna heç cüre qerar vere bilmirdi..
- Ey..Sen yeni gelen qız olmalısan ,ele deyil?
Mariya birden bire önüne atılan, texminen özü ile eyni boyda olan, böyük çerçiveli eynek taxmış, saçlarını dağınıq buraxan, seliqe ile geyinmiş bu şirin oğlana heyretle baxdı.. Deyesen qefleten yol kesmek buranın insanlarına xas xüsusiyyet idi..
- He, deyesen
- Men Adrian! Qısaca Adri, ya da Ad.. Sene nece rahatdırsa. Eslinde adımın qısaldılmasını sevmirem, sadece insanlar her zaman işin asanına qaçır deye onlara ayaq uydurmağa çalışıram. He, sen necesen, öyreşe bilmisen? Umm, ilk defe her zaman çetin olur, amma zamanla öyreşeceksen.. ( Adrian sözlerine ara vermeden qolunu Mariyanın boynuna dolayaraq etrafı gezmek istercesine addımlamağa başladı. Mariya o qeder teeccüb içinde qalmışdı ki, artıq bir söz demeye ne vaxt ne de cesaret tapa bilirdi, buna göre de mecbur oldu ki, qeribe bir doğmalıq hissi aldığı bu cenab şirin ile addımlasın) He, harada qalmışdım ? Diqqetli olmalısan, burada hedden

[1] 2 3 ... 5 >>