Hekayeme giriş üçün giçik bir "Proloq"

Kiminin evveli, kiminin axırı...bele deyib taa qedimden atalar. Düneninden ders ala bilmeyib, bu gününe şükür etmeyen insan axı sabahından nece emin ola biler...heç ağıla batan deyil. Günümüzün en aktual problemlerini ve klassik sevgi ile müasir hisslerin ve yaşayış terzinin qarşılıqlı şekilde vehdetini oxumaq maraqlı olar.Ama yaşamaq heç de maraqlı deyil bunları qarşılıqlı şekilde her biri ayrılıqda daha gözeldi. Teki bütün sevgiler tragedik ramantikadan kenar qalsınlar hamısının sonu vüsal olsun. He birdeki yetimler, yetim deyil her birinin Allahı var, o özü onlara sahib çıxır....bu hekayede daima köle olub işgenceler çeken yetim bir qızın bir oğlanla sevgi maceraları sizi gözlüyür

"Doğulmaq özü de heyatın kuliminasiya nöqtesidir"

Doğum evi......gece saat 01:30....ay noyabr.....çölde güclü soyuq ve dayanmaq bilmeyen yağış var. Budur artıq doğum evinin dehlizlerinde körpenin sesleri eşidilir. Bir qız gelmişdi dünyaya. Ele içden, ele ürekden ağlayırdı ki, sanki hiss etmişdi, özü de bilmeden, günahsız şekilde anasının qatili olduğunu. Beli...Beli doğum evine geciken ana çox qan itirmişdi. Öz balasını, öz qızını dünyaya sağ salamat getirse de özü dünyayla sağollaşdı .Yazıq qadının ise hele 25 yaşı var çox genc idi. İlk övladı idi bu. Yoldaşını beş ay önce avtomobil qezasında itirmişdi. Qaynanası ile yaşayırdılar ama qaynası çox yaşlı idi. Seksen yaşa yaxın yaşı var idi. Heç övladı olmuyub. Qezada ölen ise götürdüyü oğulluğu idi. Uşağın rehmete geden anasının ise adı Sebine idi. Belke de Sebine sağlığında öz çekdiyi ezablara göre yetim qoyduğu balasından nigaran olub gözleri açıq şekilde dünyasını deyişmişdi. Gözüaçıq getdi bu vefasız dünyadan .9 ay betninde daşıdığı balasının üzünü bir defe görmeden, bir defe qoxlayıb öpe bilmeden getdi Sebine. Uşağın sesi de kesilmirdi. Hekimler de her biri meyus olmuşdular. Hetta bu menzereye sanki tebietde ağlayırdı yağış durmadan güclenirdi. Qapıda gözleyen qoca qarı ise gerçeyi

[1] 2 >>