edirdik. Allah'ım o qeder gözel baxırdı ki, gözlerime üreyimin suretle döyünmesine mane ola bilmemisdim. Üzümde yaranan axmaq tebessüme mane ola bilmediyim kimi...
"Çox gözelsen."
Meni gözel hesab etmesi artıq geldiyim son nöqte idi. Döze bilmeyerek ayaqlarımın üstünde yüngülce qalxaraq dodaqlarına bir öpüş buraxdım. O ise heyatımda ondan eside bileceyim sehirli kelimeleri söylemeye baslamısdı.
"Bütün sevgi sözleri saf qızldır." deye mızıldandı önce. Daha sonra "Qaçılmaz bir şekilde seni helede sevirem." deye davamını getirdi ve üreyimi son söyledikleri ile adeta feth etdi.
"Seni sevdim, seveceyem."
Gözelerime dolan yaslara mane ola bilmemisdim. Beli, bunların hamısı bir mahnının sözlerinden ibaret idi amma ondan bele gözlerimin içine baxaraq esitmek ferqli tesir yaradıqdı. Derin bir nefes alaraq mahnıdan seçdiyim sözleri onun gözlerinin içine baxaraq söylemeye basladım. Önce "Seni sevdim, seveceyem." deye mızıldandım. Sanki ona gerçek bir etiraf edirmis kimi heyecandan titredi bütün vücudum. Daha sonra ise.
"Bir sonsuzluĝu yaşayırmış kimi..." dedim.
Beli, Ehmed menim sonsuzluĝum idi.
Onun gözlerinde heyranlıĝı görürdüm. Şefqeti ve adını qoya bilmediyim bir çox duyĝunu görürdüm. Nifret yada qezeb yoxdu artıq o gözel gözlerde. Kişiye xas çöhresi her zamanki kimi sert idi lakin gülümsediyinde o sertlikden eser qalmırdı.
Mahnının sonuna doĝru sanki razaşmış kimi ikimizde eyni anda "Seni sevirem, seveceyem." deye pıçıldadıq. Mahnının sonunu gözlemeden reqs etmeyi buraxdım ve qollarında olduĝum adama, erime möhkem sarıldım. Onun qoxusunda, onun qollarında xoşbextliyi tapmışdım men. Bir çox şeyde ilkim idi o menim. Heqiqi deyer verilmeyi heqiqeten bir insana aid olmaĝı men onunla yasamısdım. Heqiqeten bir adama aid olmaĝı, heqiqi bir münasibeti.... O münasibetden alınacaq zövqü sadece ondan öyrenmişdim.
"Deniz..." sesi boĝuq çıxmışdı.
"Ehmed."
Meni biraz özünden uzaqlasdıraraq üzümü üzüne doĝru yaxınlasdırdı ve arzu dolu gözlerini mene doĝru çevirdi.

<< 1 ... 7 8 [9] 10 >>