19.Bölüm.
Belke de heyatın qanunu bu idi. Xoşbextlik hec gözlemediyin bir anda gelib qelbine qonacaqdı ve sene heyatın boyunca texmin ede bilmeyeceyin bir sevinc yasadacaqdı. Xoşbextlik ne idi tam olaraq bilmirdim. Xoşbextliyi izah ede bilmezdim, izah edilmeyecek qeder böyük bir şey idi çünki. Eslinde qısa bir açıqlama ile xoşbextlik menim üçün, Ehmed idi, Efe idi, bu evlilik idi.... Amma bunlar bele xoşbextliyimi anlatmaĝa, izah etmeye yetmezdi. Heyatımda her zaman her seyin daha yaxşı sını isteyerek yasamıs biri olaraq indi bu qeder kiçik seylerin.... Ah kiçik mi, yaxşı görek... Çox böyükdü Ehmed ve Efe'nin varlıĝı bu dünyadakı heç bir şeye deyişmeyeceyim insan lar arasında baş rolu paylaşırdı bu iki yaraşıqlı... Tebii erimin biraz daha önde olduĝunu demeye bele ehtiyac yoxdu. Yataĝı düzeltmeyim bitende içine girdiyim düşünce girdabından gerçek heyata döndüm. Gözüm yataĝa satasanda dünen gece neler etdiyimiz aĝlıma geldi. Tebii o deqiqe üzümde yaranan yanma hissini söylemirem bele. Dünen gece heqiqeten möhdesem idi, ilkinden bele möhdesem... O qeder ince ve düsünceli davranmısdı ki mene. Heyatım boyunca bu adamın her etdiyine döze bilerdim düşünürem. Onun her gün yeni bir xasiyetini õyrenirdim. Yeni bir davranışı qarşısında heyecanla titreyirdim. Bir baxışı, bir sözü ile meni menden ala bilirdi. Bir insan qarşınında bu qeder zeif olmaĝı heç bir zaman seçmeyeceyime baxmayaraq indi özüm bu zeifliye razı idim. Onun qarşısında her zamam bele zeif olmaĝı her seyden çox isteyirdim. Çalan telefonum ile düşüncelerimi qısa bir müddet refe qoyaraq telefonumu açdım. Anamız hardasa küskün tonda olan sesini esitmeyimle qelbimde yaranan kedere mane ola bilmedim. Onu çox ehmal etmişdim. Indi könlünü almaĝım lazımdı. Bu sebebden sesimi ola bildiyi qeder şirin bir tonda çıxararaq "Anacan." dedim. "Demek bir anan olduĝu aĝlına geldi." Sesi küskündü ve haqlı idi de. Son olan hadiselerden sonra anamla danışmadıĝımız çox uzun zaman olmuşdu. Oda böyük ehtimal narahat etmemek meqsedi

[1] 2 3 ... 16 >>