ile zeng etmemisdi. Doĝurdan böyük düşüncesizlik etmisdim. Anam menim bu dünyadaki her seyim idi. Meni tek başına böyüdmüşdü, onun sayesinde her seyi bacara bilmisdim. Her ne qeder ona layiq bir övlad olmasam da... "Üzr isteyirem anacan..." Deye bileceyim basqa bir sey yoxdu. Bu üzür onun o gözel qelbinde açdıĝım yaranı baĝlamazdı amma en azından aĝrısını azaldardı belke. "Deniz, Ehmed'e göre mi?" Teccübümü gizlemeden "Ne Ehmed'e göre?" dedim bir anda. "Mene zeng etmemeyin." Anamın sesinin titremeyinden aĝladıĝını anlamısdım. Ah axmaq basım nece bele bir xeta ede bilmisdim. Ìndi anam Ehmed'e göre zeng etmediyime inanırdı. Onsuzda Ehmed'e qarsı bir sürü menfi düşüncesi varken bu hereketimle duz istiot vurmusdum. Telesik bir sekilde izahat vermeye çalışdım. "Ehmed'le elaqesi yoxdur anacan." deye bir açıqlamaya basladım. Amma anam üçün bu izahat yeterli olmamış olacaq ki, hele de telefonun sonunda aĝlayırdı. Hıcqırıq seslerini eside bilirdim. "Ana men xeste idim o sebebden zeng vura bilmedim." "Neyin vardı?" Ìndi sesi eseb tonundan çıxmış narahat bir hal almışdı. "Qrip...qrip olmusdum." Uydurduĝum behane o qeder axmaq idi ki, "Keçmis olsun qızım, kaski xeber verseydin yanında olardım." Doĝurdan olardın mı ana? Körpemi itirdiyim o anlarda yanımda olardın mı? Sene sarılaraq saatlarca aĝlamaĝı o qeder çox isteyerdim ki, amma bu utancı yasada bilmezdim anam. Bunu senin kimi bir qadın qaldıra bilmezdi. Senin üzüne baxa bilmezdim. "Yaxşıyam indi ana." Bir müddet daha anamı yaxşı olduĝuma inandırmaq üçün qurduĝum bir sürü axmaq cümle ile keçmisdi. En sonunda yaxşı olduĝuma qerar vererek telefonu söndürdüyünde rahat bir nefes aldım. Bu aralar Ehmed xaric her şeyi ve her kesi axsatdıĝımın ferqinde idim, amma elimde deyildi ki. Aĝlımdan bir saniye bele çıxmırdı serseri erim.. Qelbimi ve aĝlımı o qeder doldurmusdu ki... Eslinde bu meni birazda qorxudurdu. Bir anda bu qeder baĝlanmaq ona... Bir sehv etmekden qorxurdum. Sehv etmediyime emin idim amma aĝlım qarısırdı bezen.

<< 1 [2] 3 4 ... 16 >>