Modern derviş deyirler ona. Mercan Dedenin insanı dekanstruksiya eden neyde bestesi. Bir mahnı insanı bu qeder düşündürüb, bu qeder rahatlada ve eyni zamanda onu bu qeder içinden mehv ede bilmez… bütün pislikleri. Ruhun arınmaq zamanıdır dediyim her deqiqe dinlediyim bu mahnı göz qapaqlarımı yummağa mecbur edir, könül qapılarımı açmaq üçün. Mahnı içimde baş qaldırır.
Heyatda niye varam? Sevmek üçün, birmenalı şekilde cavab budur. Sonrakı her addım da sevmekden doğmalı. Sevmesem varlığımın menası olmaz. Sevgimle bütünleşmek ve onda var olmaq, erimek yox olmaqdan qorxmamaq. Alçaq könüllülük, sevgisiz ne qeder faydasız ve engelli olduğunu anladır bu musiqi. Doldur, sufi, qedehleri eşq ile deyir. Ağlımız başdan çıxsın. Ne qeder ki, ağıla berk-berk tutunuruq ruhumuzu unuduruq ve gerçek olandan qorxuruq.
Evvel tek idik, indi bir olduq. Yeni sevgiye oyandıq. Belke de, “şükür biz de sevdik nehayet” deye bilmek üçün varıq. Yaşayırıq, nefes alırıq. Hardasan demekden qorxa-qorxa sevmek üçün. Hardasan sualı sevdiyine doğru bir arayışdır, yola çıxmaq üçün verilen sualdır. Hardasan? Birlikdeliye çağırışdır. Belke en yaxınında, belke de ağrıdan qoruduğun her yerinde. Bir de baxırsan ki, ağrını sevirsen. Ağrı sene deyeri xatırladır. Sevdiyinin deyerini. Beden ağrıları sevgisiz ruhun yanında heç olur. Sevgi yoxdursa onsuzluğun ağrısını kesecek bir ağrıkesici de yoxdur.



Sevgi tevekkül etdiyin yerde seninledir. Sevmek tevekkül etmekdir.
İnsanlar ne qeder düşünür, yarım olduqları haqqında? Sevgide bütünleşmek evezine, men demekden yorulmurlar. Herislik, acgözlük, her şeyde bir şey ummaq insanları o qeder insanlıqdan çıxarıb ki. İçimize dönek ve bir az üreyimizle, duyğularımızla qalaq. Ve sadece sevmeye çalışaq. Bu musiqini gerçekden dinleyerek. Hardasan sualını vermekden qorxmayaraq. Çünki harda olmaq deyil, Var olmaqdır önemli olan. Var olduğuna emin olmaq!