baba:-aglama, men yanindayam, Humay sen... Humay babanin sozunu kesdi:

-Humay? Humay adi yoxdu artiq... Humay oldu,men Gulayam.

Elnur baba:-ozun ozunu mehv etdin, qizim. Amma unutma sen Humaysan, sadece Humay. Bu gun de bele bawa vuruldu. Orxandan ise xeber bele yox idi. Iller kecdi ve Humay universitete daxil oldu. Her kes ona hediyyeler getirirdi.
Lakin Humay yalniz bir hadiseye sevinirdi. O yeni heyata qatilirdi. Her sey yaxsi olacaq deye fikirlesirdi. Ve belelikle ilk gun... Humay telebe dostlari ile asanliqla dil tapdi. Qizlardan biri sinifyoldasi ve en yaxin
dostu Yeter idi.
Yeter:-heqiqeten xosbextem. Ilk isim ozume oglan tapmaqdir. Gulay, besdi day, sen de ozune sevgili tapmalisan.
Isteyirsen sene tapim?

Humay gulerek:-mene lazim deyil, tesekkur..
Yeter:-ehh, sen de ki! Upps.. Bu kimdi,heqiqeten yarasiqlidi.. Gulay bax o oglana! Tez ol!
Humay:-dedim axi maraqlanmiram.
Yeter:-amma, o oglan da biznen bir yerde oxuyacaq.hem de o sonradan, xususi emrle mehz bura kecirilib. Bu sene qeribe gelmir?
Humay:-yox. Onunla sinifde tanis olaram.
Yeter:-amma, deyesen burda tanis olacagiq, o bura gelir.
Humay:-sene ele gelir. Nedi? Yoxsa ilk baxisdan vuruldun ona?
Yeter:-Vallah, yalan demirem, o bura gelir.
Yeter bunu demisdi ki, oglan onlara yaxinlasdi. Humay uzunu cevirib oglana baxanda sadece heyrete geldi. Qarsisindaki wexs... Onun telebe yoldasi... Humayin dilinden sadece bu kelme cixdi:

- Orxan?!!.

<< 1 2 [3]