Hemin gun axsam aile wam yemeyine oturdu.
Sara xanim:- bu gun xosbext gundur. Aile tamam bir yerdedi. Orxan ne yaxsi ki, geri qayitdin.
Orxan:- xowbext olan menem ki, sizinle bir yerdeyem.
Bextiyar bey:- sen bizim oglamuzsan.Hem de ki, Gulay da sene emanetdi bundan sonra.
Orxan:- ona gore narahat olmayin, gozum kimi baxacam.
Gulay hirslenerek:- ele deyirsiz ki, ele bil uwagameee...
Orxan gulerek:- sen ne bilmisdin?! Humay bunu esidende ters ters Orxana baxdi, Orxansa ozunden razi halda gulumsundu... Axwam her kes iwiqlari sondurub oz yataq otaqlarina kecdiler. Orxan evvelki otaginda qalmaga davam etdi. Carpayisinda uzandi,lakin yata bilmedi. Humay aglindan cixmirdi. Onu gormek isteyirdi, bedeni aliwib yanirdi. Humay da yata bilmirdi, amma o, sabah ne olacagi baresinde fikirlewirdi. Sonra Orxanin sevgisi baresinde dediyi sozler yadina
duwdu, lakin cox fikirlewmeyib yuxuya getdi. Biraz kecmiw otagin qapisi acildi. Gelen Orxan idi. Humaya yaxinlawdi, Humay ise korpe usaq kimi yatirdi.
Orxan picilti ile:-sen hec kimi seve bilmezsen. mennen bawqa.... Orxan ehtiyatla Humayin dodaqlarindan opdu. Bu opus
sevginin, ehtirasin, neciblik ve zerifliyin qariwigindan yogrulmusdu. Orxan geri cekildi. Ay isigi Humayin bogazina duwub onun zerif derisini iwiqlandirirdi ve neticede, o daha da ehtirasli gorunurdu. Orxan ne qeder caliwsa da ozunu saxlaya bilmedi ve
dodaqlarini Humayin bogazina yaxinlawdirdi, opdu. Humayin qoxusu aglini bawindan cixardi. Ureyinden yalniz Humayin "dad"ina baxmaq kecirdi. Bir dondurma yalayirmis kimi Humayi azca yaladi. Sadece heyretlendi. Indiye qeder dadina baxdigi her weyden lezzetli idi bu dad. Orxan ozunde deyildi, davam etmek isteyirdi ki, Humay terpendi. Orxan ozune geldi ve ureyinde:"sen yalniz menimsen, yalniz menim" . O bunu deyib otaqdan cixdi, oz carpayisinda uzandi.

Picilti ile:- aglimi bawimdan cixarirsan, meni deli edirsen, Humay, deli edirsen... Seher acildi. Humay hemiweki kimi idi, amma Orxan tebii deyildi. Orxan Humayi unuda

[1] 2 3 >>