Humay bu wexsin Vusal oldugunu gordu ve heyretden donub qaldi. Sonra ise berk hirslendi.
Humay:- ne etdiyini sanirsan? Bu ne hormetsizlikdi? Ozunu ne hesab edirsen?Humay cox qezeblenmiwdi, ellerini yumruq kimi duyunlemiwdi. Lakin Vusal... Vusal sadece Humaya heyranliqla baxib gulumseyirdi. Bu Humayi hirslendirirdi, lakin Vusalin dodaqlarini yalamasi ve ona yaxinlawaraq elinin ustu ile onun uzune toxunmasi Humayi ozunden cixardi. Humay Vusali iteleyib elinin tersi ile berk bir sille cekdi. Vusal ise sanki bundan daha cox razi qaldi.
Vusal:- Gulay, ozunden niye cixirsan? Yoxsa xowuna gelmirem?
Humay:- sen menimcun heckimsen, bu bir.. Ikincisi, seni bir nece deqiqe evvel gorub adini bilmiwem..Ucuncusu ise senin kimi terbiyesizlere nifret edirem!!.. Humay bunu deyerken Vusalin gozlerine baxdi. Bayaq gore bilmediyi baxiwlari indi gordu ve dehwete
geldi. Ne qeder ozunden emin olsa da bu baxiwlari gorende icinde Vusala qarwi qorxu emele geldi. Bu baxiwlar sanki "her wey menimdi" kimi ifade almiwdi. Humay ozunu toparladi, tez Vusalin yanindan otub kecmek isteyende Vusal qolundan tutdu.
Vusal:- sene meslehet gorerdim ki, menimle baw cixara bilesen. Eger menimle dolanmasan senin ucun pis olar. Humay qolunu Vusalin elinden cekdi.
Humay hirsle:- mene ise ele gelir ki, bir de seninle qarwilawmayacam. En azindan qarwilawmamaga caliwacam. Vusal bunu ewidende qehqehe ile guldu. Sonra uzunde kinayeli bir tebessum yarandi.
Vusal:- mene ise ele gelir ki, biz her gun goruweceyik ve sen tez-tez menim yanima geleceksen, oz ayaginla! Humay daha qulaq asmayib kitabxanadan cixdi.

Oz-ozune:- bu axmaq hardan gelib cixdi, off.. Yeqin pis hec ne baw vermeyecek.. Vusal ile Humay daniwdigi an Orxan da ozunu ele aldi. Sen deme universitetle qarwi-qarwiya olan defterxanada imiw. Qizlar da sinfe getdiler. Orxan sinife gelib Humayi gormedi.
Orxan:- Gulay hardadi?
Yeter gulumseyerek:- seni axtarmaga getdi. Dedik ki, ozu gelib cixacaq amma... Senincun narahat idi. Yeter ele bunu demiwdi

[1] 2 3 >>