qezebimin yegane sebebi öz duygularımdı. Bu lenete gelmiş hisslerim üzünden bele çox canım yanırdı.
"Deniz.
Anamın sesini eşitmeyim ile düşüncelerimden ayıldım. Anamda yanımda ki boşluğa oturub ellerimi ellerinin arasına aldı. "Qızım deye pıçıldadı ve o gözel gözlerinden bir damla yaş töküldü. Kesik bir nefes alaraq "Atanı ilk itirdiyim zaman indi yaşadığın ağrının daha beterini yaşayırdım, amma dedi ve duruxaraq xefifce öskürdü ve" Ancaq insan alışır bir müddet sonra. Beli, unuda amma alışırsan, qızım. Dedi.
Anama yalnız acı bir gülümseme ile baxdım. Men, Ehmedin yoxluğuna alışmaq filan istemirdim ki, men onu yanımda isteyirdim. Eynile bir hefte evveli kimi Mene yene ele şefqetle toxunsun, yene zerif bir çiçekmişim kimi davransın Gözlerinde o gözel parıltıyla baxsın. Men bunları isteyirdim.
"Ana, men onsuz nefes ala bilmirem ki
"Unudacaqsan, başqa elacın yoxdur.
Sesi her ne qeder sert bir tonda çıxsa da gözlerinde ki ağrını çox yaxşı olmuşdum. Bilirem, menim daha çox üzülmemem üçün çalışırdı, Ehmedin meni incidecek şübhelenerken bu hadise anamın şübhelerini sübut edir xarakter daşıyırdı. Daha çox düşünmemek adına yeniden gözlerimi kenara çevirdim. Buradan bağa giriş, çıxışlar çox deqiq bir şekilde görünürdü. Elbette, ele baxdığım şüşeden Ehmedin arabasını görmeliyem mümkün dimi? Xeyal idi? Amma xeyal olmayacaq qeder heqiqet dayanmışdı.
"Ehmed bilermi?
Anam ve Ayşe de dalğın bir şekilde bağça girişine baxdılar. Heqiqeten de Ehmed idi. O gözel bahalı arabasını park etmiş ve arabadan düşmüşdü. Her zaman ki, çöhresi çox sert ve qatı. Üzü bir qeder solmuş kimiydi, sanki? Ah, neler hesab edirem ki, men Daha ehemiyyetli düşünmeyim lazım olan şeyler var bele daha sonra düşüneceyem şeyler üzerinde baş sındırırdım.
Zil sesi ile düşüncelerimden ayıldım ve o anda bedenime bir titreme hakim oldu. Zeng ikinci defe döydüler amma anam inadla oturduğu yerden qalxmamışdı. Ayağa qalxdım ve kresloların arasından keçdim. Daha ireliye gede, ayaqlarım sanki olduğum yere

<< 1 ... 9 10 [11] 12 >>