cazibenin kime aid olduğunu anladı. Tebii ki, Edvard! İlahi, insan nece bu esebverici ve eyni zamanda bu qeder cazibedar ola bilerdi?!O, elini havaya qaldırıb söz demeden üstü açıq maşınının yan oturacağına teref işare etdi. Mariya ehemiyyet vermeyib yoluna davam etmek isteyende
- Naz vaxtı deyil, Mariya, eyleş, seni men aparacağam!
- Bunu sene kim deyib?
Edvard avtomobilinden düşerek düz Mariyanın qabağında dayandı, Ellerini beline qoyub başını yuxarı qaldıraraq narazı şekilde salladı.
- Mene bax, gözellik, anam xahiş etdi ki, bu gün seni men aparım, ok? "Xoşgeldin" semfoniyasının son parçası imiş. Hem de, sene demek istediyim şeyler var. Gel!
Çox dil tökmeli oldusa da axır ki, Edvard bu inadcıl gözeli razı sala ildi. Yolda bir kelime de olsun danışmamasından bunun sadece bir behane olduğunu anlayan Mariya , onun , anasının sözüne niye bu qeder önem verib , ondan qorxduğunu anlamadı. universitetin heyetine giren zaman Mariya ağaclardan birinin altında dayanıb kitabın arxasından onları süzen Adrianı görüb gülümsedi. Onun gülümseyişi vecsiz görünen Edvardın diqqetinden yayınmadı.
- Siz tanışsınız?
- Ne? Kimle?
- Adrianı deyirem.
- h..He, dünen tanış olduq, ayaqüstü de olsa..
- Ondan uzaq dur!
- Sen hemişe bele emrle danışırsan?!
- Bu sadece meslehet idi.
- Meslehetlerini özüne saxla.
Edvard maşını qefleten saxladı ve Mariyaya teref çöndü.
- Ondan uzaq durmağın senin üçün daha yaxşı olar. Gördün, indi sadece meslehet verdim, emrsiz. İndi gede bilersen.
Mariya heçne demeden qapını hiddetle açıb eyni terzde de çırparaq Adrianın yanına gelib yamaçların üzerinde eyleşdi.
- Ooo, yeni dostlar?
- O menim dostum deyil!
- Mence de olmamalıdır..
- Bilirsen, seher seher bu qeder nesihet bes etdi!
- Ey, ey ,yaxşı, sadece dünen dediyim tele söhbetini unutmamağa çalış, ok?
- He, ağlımdadır! Burda ise teleler açıq aşkar görünür! Hele hemin teleler qadağa da qoymağa cüret edir!
- Yaxşı, indi çox hirslisen, biraz sakitleş. Dayan,dayan.. Ne qadağa?
- Seninle

<< 1 2 3 [4] 5 >>