elindeki çengelle nelerse etmeye çalışdı. Çengeli makaronun bir terefine batırmaq isteyen zaman çox bişdiyi üçün bir birine yapışan bütün makaronlar havaya qalxdı. Adrian yaranan menzereden sonra Mariyanın gözlerine baxan zaman onlar göz göze geldi ve ikisi de birden bire uğundular..Bir neçe deqiqe aramsız davam eden qehqehelerden sonra söze başlayan Mariya oldu:
- Nece deyerler, esas olan daxili gözellikdir!
Adrian onun bu cümlesinden sonra ciddileşse de iki saniye sonra yeniden qehqehe çekdi.Bayaqki iç ürpeden qorxu ve şübheler indi yerini semimi söhbetlere vermişdi.
- Bu gün etdiklerim üçün meni bağışla, axmaq kimi davrandım..
- Eybi yox, eksinde xoşuma geldi. Çox tez inanmaq heç vaxt xoş neticeler vermir, kime olur olsun, her zaman ehtiyyatla yaxınlaşmalısan.
- He..Vanna otağı hansı terefdedir?
- Dehlize çıx, soldaki en son qapı
Mariya icaze isteyirmiş kimi gülümseyib vanna otağına yollandı.Dehlizde addımlayarken içindeki maraq hissine meğlub oldu. Vanna otağından biraz berideki otağı açdı. Heyretlendi, sonra diger qapıları sessizce açıb yoxladı. Qeribe hal idi. Bütün otaqlarda barmaqla sayılacaq qeder az eşya, onların üzerinde ise ağ örtüler var idi. Lenet olsun, birce bu gün sağ salamat bitse idi! İndi Mariyanın en çox istediyi şey bir an evvel gece olması ve yatağında yatması idi.
- O otaq yox! Sol terefdeki en axırıncı qapı
- H..He, bağışla, sehv saldım..
Mariya üzüne ciddi baxışlarla zilleyen Adrianın zoraki gülümsemesinden çox qorxmuşdu..Bu ne zibil gün idi bele?! Ellerini yuduqdan sonra bele vanna otağından çıxmağa cüret etmirdi Mariya. Amma mecbur idi. Yavaş yavaş metbexin qapısından içeri keçdi, köyneyinin qollarını aşağı dartaraq..
Üzünü masaya çevirib kirli boşqabları suyun altına yığan Adriana "Men daha gedim, gec oldu" dedi sesinin titrememesi üçün özünü rahatlatmağa çalışaraq. Adrian hereketini saxladı. Qoşqabları masaya qoyub ellerini desmalla silerek Mariyaya teref geldi.
- Yaxşı, ele isteyirsense..
Mariya işin bu qeder asan hell

<< 1 2 3 [4] 5 >>