dayanan addımla berareb tutdu, üzü seçilmeyen bu siluet, ki, o, böyük ehtimal Adrian idi, başını arxaya çevirdi ve Mariyanın altında gizlendiyi pencereye doğru zilledi.Mariya celd başını aşağı eyib bir elini dodaqlarının, diger elini ise az qala ağzından çıxacaq üreyinin üzerine qoydu. Mariya heyatı boyu dadmadığı bu möhteşem qorxunun tesirinden göz yaşlarının quruduğunu hiss etdi.. Adrianın evden çıxması iradesiz qalmış ayaqlarına cesaret vererek çetinlikle de olsa ayağa qalxmasına ve barmaqlarını divardan ayırmayaraq qapıya teref üz tutmasına sebeb oldu. Budur, o düz qapının qarşısındadır. tutacaqdan yapışsa da onu eymeye ürek etmirdi. Birden qapı açılmadı? Birden, birden,birden! Lenet olsun, şübhelenmek üçün artıq çox gec idi! Bütün ehtimalları deyerlendirmek lazımdır. Qapı tutacağının yavaşdan eşidilen sesi açılan kilid sesi ile sonlandı. Tanrıya şükür! Qapı açıqdır! Amma bir deqiqe.. Axı bu nece? Yeni çox mentiqsiz deyil? Ne ise, Mariya, yene başlama! İreli, ireli! Dehliz tanış idi, geldikleri eyni evde idi. Mariyanın evinden kilometrlerle uzaqda yerleşen bu lenete gelmiş ev! Günorta evin geniş pencerelerinden düşen işıq evi teravetli gösterse de gece eyni terife layiq görünmürdü. Dehlizin çıxış qapısına yaxın hissesinde tez tez közeren kiçik lampa evin ümumi aurasına tük ürpeden bir aura hebs etmişdi.Mariya çox astaca, demek olar ayaq barmaqlarının üzerinde, titreyerek qapıya teref addımladı..Qapını açdı ve ışıq gelmeyen qaranlığa doğru var qüvvesi ile yüyürmeye başladı..Nefes nefese qalmışdı, amma dayanmaq olmazdı..Mariya etrafı demek olar görmürdü amma qollarında hiss etdiyi inci cızıq ağrılarından ağacların aralığı ile qaçdığını anlaya bilirdi. " Biraz daha, biraz daha! Dayanma! Qaç, Mariya qaç!" Gecenin qulaq batıran sessizliyi ile lenetlenmiş bu meşede Mariyanın tez tez gedib gelen qırıq nefeslerinin eks sedasından başqa heçne eşidilmiridi.. Mariya ola bildiyince süretli qaçdığı üçün birden bire çırpıldığı bu çox da sert olmayan şeyin ne olduğunu ancaq

<< 1 [2] 3 4 5 >>