yere yıxıldıqdan sonra anlaya bildi. Altdan yuxarı yavaşca süszdü, qarşısında dayanan üzü görünmeyen insanı..Ve ola bildiyince ucadan qışqıra bilmek üçün derinden nefes aldığı zaman ağzının üstünü bir el qapatdı..
- Şşş, Mariya, menem, Edvard!
Mariya qulaqlarına inana bilmedi.
- Aman Tanrım! Edvard? İlahi! Bu sensen? Sen?.. Sen,meni nece?
- Şşş, yavaş danış, hamı seni axtarır, emin olmadığım üçün polislere bir şey demedim, amma sizi birlikde gördüyüm üçün ağlıma geldi ki, bu alçağın evine gelim baxım. şübhe çekmemek üçün geceni gözledim.Sakitleş, her şey qurtardı..
Mariya sinesine yayılan rahatlığı o qeder derinden hiss etdi ki, bedenine yayılan qeribe yorğunluğun tesiri ile özünü edvardın qollarına buraxdı..
- Şükür Tanrıya..Edvard! Amma bir deqiqe..
- Mariya, suallarını sonraya saxla, getmek vaxtıdır, mene tutun, seni daşıyacağam, gel, bu terefden..Mariya o qeder taqetsiz qalmışdı ki, özünü onun ixtiyarına buraxaraq gözlerini yumub qolunu Edvardın boynuna dolayaraq addımladı.Ayaqlarını basdıqları otların yumşaq xışıltısından başqa gecenin yuxusunu bozan tek ses eşidilmedi. Mariya , böyük ehtimal aldığı zerbenin tesirinden açılmaqda çetinlik çeken göz qapaqlarını bir birinden zorla ayıran zaman Edvardın çinine söykeniyi boynunu düzelderek görüntünü deqiqleşdirmeye çalışdı.
- E..Edvard, biz deyesen sehv gelmişik - Derhal dayandı ve Edvardın qolundan tutub arxaya teref dartdı sesini biraz da alçaldaraq.- bu..bura hemin evdir, Edvard biz sehv istiqamete gelmişik, derhal qayıtmalıyıq, gel, teles, tez , tez!
Edvard Mariyanın arxaya teref dartdığı qolunu yeniden özüne,amma bu defe daha sert bir şekilde çekib Mariyanın biraz ireli itelenmesine sebeb olaraq iki qolunu arxadan tutdu.Evin açıq qalmış giriş qapısına düşen ay işığının altında , teatr sehnesinde solo performans gösteren aktyor kimi görünürdü Adrian.
- Edvard! Odur! Edvard,görürsen,bu Adriandır! Dayan, burax qolumu sen ne edirsen? İlahi! Aaaaaaaa! Aaaaaaaaaaaaa! Kömek ediin!
- Sesini boş yere

<< 1 2 [3] 4 5 >>