çıxdı. Bu qeder qürurlu bir qadının dünya üzerinde var ola bileceyini heç düşünmemişken bele bir qadının şexsen qayınanam çıxması heqiqeten taleyin menimle zarafat etmesinden başqa bir şey deyildi.
-
Anamın metbexden çıxması ile ağlamaqdan gözleri şişmiş arvadıma doğru çevirdim yönümü. Çaşqın ve incikdi. Bunu üzünden çox yaxşı anlaya bilmişdim. Çaşqın idi çünki, anamı burada görmeyi gözlemirdi.İncikdi, anamın sözleri ona çox ağır gelmişdi. Yalnız sözleri mi? Baxışlarıyla bele Denizi açıq bir şekilde ezirdi. Onu arabada xeberdarlıq etdiyime baxmayaraq ... ona Deniz'e pis davranmaması lazım olduğunu açıq bir dille izah etmişdim. Denizi sevdiyimi ve Efe'nin de Denizden çox xoşlandığını çox deqiq bir dille açıqlamışdım amma harda anam bele qadın idi ... Heç bir zaman öz bildiyi doğrudan başqa doğru qebul etmezdi.
Düşüncelerimi yığışdırmağa çalışaraq gözel arvadımla aramda ki mesafeni bağladım ve ona möhkem sarıldım. Burnumu boynuna basdıraraq uzun, uzun onun o dinclik veren qoxusunu çekdim. Doymaq isteyercesine amma doymayacağımı bile bile çekdim ... Eynile ölüm olduğunu bildiyimiz halda ölümsüzmüş kimi yaşadığımız kimi ... O qeder ehemiyyetsiz hesab etmez, o qeder qorxaraq ...
Ağzından qaçan her hıçqırığa penceyim qalxan olurdu. Ona daha möhkem qucaqladım. Hemin an içime almaq istedim ... Onu her kesden, her şeyden qorumaq istedim ... Sanki bu mümkünmüş kimi. Amma yene de etmek istedim !
'' Üzr isteyirem ... '' deye bildim yalnız. Bu üzrü niye istedim bele bilmirdim. Yalnız üreyimi dinlemişdim. Qelbim istemişdi bu üzrü. Anamın incidici sözlerinemi, qırdığım üreyine göremi, onu qoruyamadığımamı ... Hansından ya da hansılarını üzr istesek, bilmeden yalnız ağzımdan tökülmüşdü o iki söz.
Özünü yüngülce geri çekerek qızarmış gözleri ile mene baxdı. O gözlerde çaresizlik, teklik ve ümidsizliyi görmüşdüm. Onu ilk defe belesine mehv olmuş görürdüm. İlk defe belesine zeif, qorunmağa möhtac ... İlk defe idi o! Ve men bu veziyyetde ne edeceyimi bilmirdim.
'' Canım

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 >>