deyirsen.?
-Yaxşı, razıyam qardaş..
Belece menim hemin günden etibaren Ruhi-dispanserde olan müalicem başlamışdı.. Her gün eyni vaxtda iyneler,hebler,günün müeyyen saatlarında bağçada gezinti, ve gece iyneler sayesinde derin bir yuxu..
Burada heçne etmirdim. Sakit idim.. En esası bütün müaliceleri qebul edirdim. Boş yere isterika qaldırmır,narahatçılıq vermirdim.. Amma bir gün..
Gece yatmamışdan evvel,açıq pencereden bağçaya baxıb,ne düşündüyümü bele bilmirdim.. Yeqin ki özümü o xatirelerden azad etmek isteyirdim.. Artıq yorulmuşdum.. Biraz sonra tibb bacısı gelib iyne vuracaqdı.. Yoxsa ki,yata bilmirdim..
Ani bir ses meni silkelemişdi sanki.. Yaxınlıqda qeza olmuşdu deyesen.. Ve eyni sesler.. Vıyıltılı maşın sesi ve biraz sonra qışqırıqlar.. Ellerimle qulaqlarımı qapasamda her şey gözümün qarşısına gelirdi.. Divarda,pencerede hetta yatağımda bele o anın resmi vardı sanki.. Hee yerde atamın qanlı üzü,kederli gözleri vardı.. Ağlayaraq yatağımı dağıdıb:
-Mene göre öldü atam! Men etdim!! Men!!!-Deye bağırır otağın altın üstüne getirirdim... Sesime tibb bacıları gelib meni sakitleşdirmeye çalışırdı. Amma meni tutub saxlamaları eksine meni esebleşdirir,sanki atama el uzatmama mane olurmuşlar kimi hiss etdirirdi.. Gece saat 11 olmasına baxmayaraq hekimimde evinden gelmişdi. Hekimim 36yaşlarında idi. Adı ise Tahir..
Tesadüfe baxın.. Atamla eyni adı daşıyırdılar.. Ona göre de heçvaxt ona adı ile deyil sadece "hekim"deye müraciet etmişdim.. Hemin gün Kim gelse de sakit ola bilmirdim. Bir tek,texminen 30deqiqe sonra hekimin gelmesi ile sakitleşe bilmişdim.. Yanımda ki tibb bacılarını birinin elinde xelet birinde sakitleşdirici iyneler vardı. Onları bele görüb daha da qorxur,qışqırırdım..
- Gedin!! Gedin! Lenete gelsin! gedin hamını.! Deli deyilem men! Deyilem!!-deye qışqırırdım..
Hekimin içeri girmesi ile de hamı dayanmışdı.
H-Ne olur burda?! Bunlar nedi sizin elinizde?!! Çıxın hamınız!
T.b-Hekim qışqırırdı dedim eğer sakitleşdirici vursam..
-Çıxın dedim size!

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>