Masanı hazırlayarken bele hele ağlımda Ehmed ve onun söylediyi o gözel cümleler idi. Ah, gözel erim menim, sevgi dolu adamım ... Ona her keçen gün bir az daha aşiq olurdum, üreyimde ki yeri her keçen gün daha çox artırdı. Eynile bir zamanlar torpaqlarını genişledib bütün dünyaya hökm eden Osmanlı kimi ... Erimden üreyimin her küncünü keşf edib sonsuz bir imperatorluq qurma yolunda emin addımlarla irelileyirdi.
Düşüncelerimi bir kenara buraxaraq masada yoxdur her şeyin qaydasında olub olmadığına son bir defe baxdım.Heş bir şey olmadığına qenaet getirerek salona keçdim. Efe ve qayınanam birlikde oturmuş çizgi film izleyirdi. Ehmed ise şüşenin qarşısında ayaqda dayanmış çöle baxırdı. Yüngül bir nefes alaraq '' Yemek hazır. '' Dedim.
Efe menim sesimi duyması ile mene baxdı ve nenesinin yanında qaçaraq menim yanıma gelib sarıldı.
'' Ana acdım. ''
Efe'yi qucağıma alaraq '' Anan sene gözel yemekler hazırladı. '' Dedim. Salondan çıxarken arxamda esebinden deliye dönen bir düşmen buraxdığım da çox düşündüm. Beli men bele adam idim. Men heyatım boyunca Ehmed xaricinde kimseye özümü ezdirmemişdim ve bu saatdan sonrada ezdirecek deyildim. Ehmed hadisesi ise çox ferqli idi. Yalnız ilk zamanlar o pis günleri yaşamışdım amma hamısı keçib getmişdi.
Efe'ni qucağımdan endirerek kürsünün birine oturtdum ve mende yanına oturdum. Normal şertlerde Ehmedin bir yanında oğlu bir yanında da men olurdum amma böyük ehtimal sevgili qayınanam oğlunun yanında oturmaq isteyecek deye düşünmüşdüm.
'' Çox gözel bir masa ... ''
Ehmedin sesini duymam ile baxışlarım ona çevirdim. Masada her zaman ki yerine oturmuşdu. Anası da texmin etdiyim kimi yanına oturmuşdu.
'' Teşekkür edirem canım. ''
Sonunda ki canım sözünü bilerek elave etmişdim. Bu bir növ qaynanama göz dağı vermek kimi bir şeydi. Xoşbextliyimi pozmasına icaze vermeyecekdim ve o da bunu çox yaxşı anlamalıydı. Asan qazanmamışdım men xoşbextliyi , asan da kimsenin pozmasına icaze vermezdim.
'' Ehmed bura Ayazlar evine yaxındı ? ''
''

[1] 2 3 ... 17 >>