ayırdım özümü. Oturduğum kresloda qalxarken başımda ki yüngül dönmeyi ferq etmişdim lakin önemsemeyerek metbexe doğru irelilemeye başlamışdım ki o anda ayağımın altında ki yerin sürüşdüyüne and ede bilerdim. Sonrası ise ... Sonrası Efe'nin bağrışı, sert bir çöküş ve gerisini xatırlamırdım.
-
Bir şeyleri qırıb çevirmemek üçün koridorda dolanıb dururdum. Gözlerim yüngülce anama ve oğluma sataşdı. Oğlumun gözlerinde ki qorxunu ve narahatlığı ta üreyimin içinde hiss etmişdim. Anamın de narahat göründüyünün düşünürdüm. Efe'nin elini tutmuş sanki onu teselli etmeye çalışır kimi davranırdı. Bu menzere içimde bir yerde bir şeylerin acımasına sebeb olmuşdu. Anam mene göstermediyi sevgi ve şefqetini oğlumun qarşısında cesur bir şekilde sergilemekden çekinmirdi.
Hekimin otaqdan çıxması ile düşüncelerini bir kenara buraxıb orta yaşlarda ki qadına doğru ireliledim süretli addımlarla. Qadında eyneklerinin ardından gülümseyerek baxıb yanına gelmesini gözleyirdi. Bir iki addım daha atdığımda yanına çatmışdım. Sesimi sakit tutmağa çalışaraq '' Deniz, arvadım yaxşıdı? '' Dedim. Yaxşı demesine ehtiyacım vardı. Anam telefonda Denizin bayıldığını ve xestexanaya apardıqlarını söyleyince buraya nece geldiyimi bele xatırlamırdım ve indi menim gözel arvadım yaxşı olaraq qarşımda dikilecekdi. O safir mavisi gözlerini gözlerime dikerek mene meydan oxuyacaqdı, mende bu meydan oxumağı böyük bir memnuniyyetle qebul edecekdim.
'' Evvelce yoldaşınızın yaxşı beslenmesi lazım ve çox solğun görünür. ''
Son qisimde menimle birlikde hekimin yanına gelmiş olan anama doğru çevirdim baxışlarımız yüngülce. Anam gelene qeder Denizin bir problemi yox idi ve biz çox xoşbextdik. Tekrar hekime çevirerek baxışlarımız '' OK. '' Dedim. Onun yaxşı olduğunu bilmek en azından içimi bir az olsun rahatlamışdı.
'' Bir şey daha var ''
'' Ne? ''
'' Yoldaşınız hamile. ''
Son duyduğum sözlerin doğruluğu ile elaqedar ağlımın böyük bir şübheye düşmesine mane ola bilmedim. Ve bunu da dile getirerek '' Eminsiz? ''

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 17 >>