itirmişdim. Kömeye işçilerden çağırsam da heç kim eşitmemişdi meni. Mecbur özüm qucağıma alıb,otağa apardım. Müayine etdikden sonra gözlemeye başladım..
Anella-
Biraz sonra özümü otaqda tapmışdım. Bir neçe saniye sonra biraz evvel yaşadığım Hadise yadıma düşende yene gözlerim dolmuşdu.. Otaqdan çıxmaq istedikde eşitdiyim sese diksinib geri dönmüşdüm. Nece fikirli idimse Arazın burda olduğunu hiss etmemişdim.
Araz-Hara gedirsiniz.?
Anella-Siz???
-Beli men. Uzanın biraz sonra gedersiniz.
-Yox. Getsem yaxşıdır. Yeqin ki,sizde menimle işlemeyeceksiniz daha. Eşyalarımı yığacam. Sonra da..
-Bir deqiqe. Size kim dedi ki,işden azad olmusunuz? Murad hekimin bele bir şey dediyini xatırlamıram.
-Axı Tamara xanım ele deyende..
-Ne olubsa menimle danışa bilersiniz.
-Yox istemirem.
-Anella terslik etme. Tamara xanım size ele deyende hemin an durub qaçdınız. Bunun bir sebebi olmalıdı.
-Sebeb isteyirsiniz he? Sebeb?! Yaxşı! Eşidin o zaman!
Gözlerim qarşısında atamı itirmişem! Maşın vurdu onu. Ve men bir şey ede bilmedim! Hemde her şey mene göre oldu! Mene! Eyer men onu evden çıxarmasaydım.. O evde qalsaydı.. Mene göre öldü atam.. İndi bildiniz he sebebi.. Bu da size sebeb...-deyib otaqdan arxama bele baxmadan çıxmışdım.. Sadece çantamı götürüb çıxmışdım.. Yene de mene pis tesir edirdi her şey.. Axı söz vermişdim atama!! Yaxşı olacaqdım.. Bunu etmeliydim mütleq. Söz vermişdimse tutacaqdım... Amma mene indi sakitlik lazım idi.. Yene parkda oturub tamam sakitleşdikden sonra eve getdim. Seher gedim eşyalarımı yığaram deye düşünmüşdüm. Kimse mene uşağını emanet etmeyecekdi daha bilirem.. Ona göre de seher yeniden iş axtarışına çıxacaqdım. Artıq tek hekimlik yox,ne olur olaun edecekdim. Aileme kömek etmeli idim..
Bunları düşünüb seher erken oyanaraq işe getmek üçün hazırlaşdım. Yolda gederken bir cafede "şirniyyat ustasına kömekçi teleb olunur"-yazısını görer Görmez içeri keçmişdim. Yaxşı ki vaxtı ile anamdan bele şeyleri öyrenmişdim. Biraz danışdıqdan sonra,işe qebul

<< 1 [2] 3 4 >>