küsdüyümü de bilirdi. Emin idim ki,ne ise edecek. Bıgün o düşündüyüm olmuşdu.
Bügünde hemin adi günlerden biri idi. İşde xestelerle meşğul idim. Qefil qapının açılmasına diksinmişdim. Başımı qaldırıb baxdığımda böyük hetta o qeder böyük ki,qarşıda kimin olduğunu bilmemişdim.
"men geldim"-dediyinde anlamışdım gelenin Malik olduğunu. Buketi yavaş yavaş üzünden çekib mene baxmağa başladı. Menim yerimden bele terpenmediyimi görüb özü dillendi;
M-Olar.?
A-buyurun,ne lazım idi.?-deye eseb qarışıq inciklikle cavab verdim.
M-Ankaaa bele eleme((
Malik mene ta uşaqlıqdan Anka deyerdi. Mende esebleşirdim.
A-Menim adım Anelladır.!
M-Xeyr sen Anka'san.
A-......
M-Ankaa meni bağışla(
A-Get burdan Malik. Danışmaq istemirem seninle-desem de gözlerim dolmuşdu. Mene qardaş kimi olan birinin en pis günümde yanımda olmadığını bağışlaya bilmirdim.
M-Anka men ne deyeceyimi inan ki,bilmirem. Günahkaram.. Bağışla meni. Amma inan ki gele bilmedim. Sizin Yanınızda nece olmaq istediyimi bilmelisen Anka. Üreyim burda qalmışdı. Ancaq bitire bildim. Seni demirem hele amma meni esas emim bağışlasın-deyib başını aşağı saldı..
A-Çıx get Malik.
M-Getmiyecem balaca ifrite sen meni bağışlamayana qederde getmirem-deyib yaxına gelib qucaqladı. Mende daha da ağlayaraq "zehlem gedir senden. Pissen sen. Geeeet"-deye az qalsın müharibe çıxartmışdım. Bu menim hemişe dediyim söz idi. Bu vaxt nece oldu bilmedim amma Araz içeri girdi ve ani hereketle Maliki menden ayırıb:
-Ona toxunmağa nece cüret edersen sen!-deyib üzüne yumruq vurdu. Malik ne olduğunu anlamamış gözlerle mene baxsa da men yerimde donub qalmışdı. Qefil oyanıb onları ayırmağa çalışdım.
A-Araz bey ne edirsiniz buraxın!
Araz-O seni incidirdi?
A-Araz bey!
Araz-Anella yaxşısan sen?
A-Araz bey onu buraxın. Meni incitmirdi. Xahiş edirem.!
-Axı sen.. Yeni ağlayırdın.
-Bu bizim şexsi meselemizdir. Qarışmayın!-deye sert cavab verdiyimde,Arazda eyni sert baxışla mene baxıb:
-Düz deyirsiniz şexsi meseleye qarışmamalı idim. Yanlış

<< 1 2 3 [4] 5 >>