Herden ferqli hiss eder insan.. Ya düşünceleri aldadar onu,ya da hissleri.. Amma en çox da hisslerdir insanı aldadan..En çox yaralayan.. Bezen de yanlış fikirlerdir,belke bir yuvanı belke de böyük bir eşqi darmadağın eden.. Ve insan.. Anlamalıdır...
" YA BİRLİKDE VAR OLMAQDIR HEYAT,YA DA BİRLİKDE VAR OLMADAN YOX OLMAQ..!"
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Arazın ne demek istediyini anlamamışdım.. Ancaq bir şeyi çox gözel hiss etmiş ve duymuşdum.. Men bu adama qarşı ne ise hiss edirdim.. Ferqli hissim vardı.. Ne zaman oldu bu.?-deye sual verseniz,yeqin ki cavab vere bilmerem.. Amma men..Deyesen onu bucür çoxdan qebul etmişdim artıq.. Bilmeden qelbimin qapısını ona açmışdım.. Neler olardı bilmirem amma men indi özümü yaxşı hiss edirdim..
Belece gece orda qaldıqdan sonra seher eve gedib geyimlerimi deyişib qayıtmışdım. Heqiqetende özümü çox gümrah hiss edirdim. Düzdür Araz gederken mene:-
"Bugün yaxşıca dincel. Sabah gelersen"-dese de meni bir qüvve işime doğru çekirdi.. Ve men birazdan artıq klinikaya çatmışdım.. Araz meni görende teeccüble baxsa da,sözlerinden geri qalmamışdı:
-İşini bu qeder mi sevirsen yeni.?
-He..Hemde çox--deyende sanki başqa şeyler demek istemişdi dilim..
-Çox ters birisen. Sene tapşırdım axı gelme.
-Çox sağolun amma men bele daha yaxşıyam.
-Yaxşı nece isteyirsen. Birşey lazım olsa mene de.
-Yaxşı çox sağolun. Men gedim artıq-deyib üzümü çevirende ferqli bir deyiliş ve bir qederde meni sakitleşdiren xırıltılı ses tonuna ayaq saxlamalı oldum.. Belke de menim adımı bu ses tonu ve bucür biri çağırsa--"Nevar ele bil boğazında ne ise qalıb"-deye zarafat edib gülerdim. Amma Arazın o sesi,eynile atamın herden anamın adını çekende eşitdiyimiz xırıltılı sesi ile eyni olması meni kövreltmişdi.. Sesimi bele çıxartmadan aylar evvel ki günlerimi xatırladıqca gözlerim menden biixtiyar dolmuşdu..bu defe Araz tam arkamda dayanıb yene "Anella"deyende qefil geri dönmüşdüm.. Bu qeder yaxın olduğunu bilmediyimden az qalmışdı ki toqquşam.. Meni de

[1] 2 3 ... 5 >>