bilmemekleri üçün….
Yeni doğacaq neslin, onlardan olacağını deyirdiler. Bir qederden sonra kişileri maşından düşürdüler. Atam göze deymirdi.
Hamı ac-susuz idi. Men ise özümü qır qazanına atılmış ve bir azdan eriyib mehlula dönecek kimi hiss edirdim. Balaca bedenimle insanların arasında özümü unudulmuş kimi hiss etmeyim ise bir az teselli verirdi. Sanki kiçik olmam, avantajım idi.
Bir qeder sonra qaranlıq çökdü, gösterişe esasen bizi herbi maşınlara yığaraq meşeye doğru aparırdılar.
Yollarda gördüyüm menzere dehşet idi. Şeher qan gölüne dönmüşdü. Adama ele gelirdi ki, bulud yağış evezine qan yağmışdı.
Ortalıqda düşmen ordunun esgerleri görünürdü. Yere serilmiş insanların, ölüb ölmediyini yoxlayırdılar. Hereket ve ses gelen kimi yeniden gülleleyirdiler.
Daha evvel görmediyim yere getirdiler bizi. Burada da xeyli esir ve eyni işgenceler gördüm. İnsanları diri-diri yandırırdılar. Bezi kişiler ireli çıxıb, hansısa qadını qorumaq isteyende, güllelenirdi!
Bu güne qeder yadımdadır, bir neçe deqiqe erzinde 20 yaxın kişi öldürüldü. Kişilerin çoxu qadınlara qarşı o menzereni görmekdense, sanki etiraz edib güllelenmeyi daha üstün tuturdular! İnsanlıq tarixi o menzereni görmeye hazır olmadığına eminem!
Baş verenleri görmemek üçün ölmek isteyirdim. Her defe insanlara edilen vehşiliyi görende, etimden et kesilirdi. Beynimi uyuşdurmaq, yatmaq, yox olmaq isteyirdim. Genc qızlara atalarının gözünün qarşısında tecavüz edir ve qorxulu filmlerde, ecaib rol ifaçısı kimi qehqehe çekirdiler. “Ölüme mehkumsunuz, soyunuzu qurudacağıq, qarnınızda bizim oğlanlarımızı daşıyacaqsınız”deyib, qadınlara hücum çekirdiler.
Gözümün qarşısında hamile qadının qarnın cırıb, uşağı çıxardıb, ocağa atmışdılar. O menzereni görende, men çoxdan özümden getmişdim. Gözümü açanda o vahimenin içinde gözüyaşlı anamı gördüm.
Orda qaldığım 4 gün davam eden vehşilikden geriye, az sayda sağ insan qalmışdı. O vaxta qeder mene, anama ve bir neçe qadına toxunmadıqları möcüze olmalı idi.
Növbeti gece idi.

<< 1 [2] 3 4 >>