Bir payız küçesi ile addımlayıram. Saralmış palıd ve
söyüd yarpaqları etrafımda uçuşur. Yarpaqlar
torpağa düşür ve heyatlarını başa vururlar. İndi sen
mene ağacdan düşmüş xezel qeder uzaqsan. Heyat
külekleri seni yarpaqlar kimi hara apardı heç
bilmirem. Yarı ilıq, yarı soyuq payız havasını udduqca etrini aldım payızdan. Artıq beş payızdır ki, uzaqsan
menden. Belke de bundan sonra her payız senli
günlerimden üreyimde yaranmış bir otağın qapısını
açacağam. O otaqda gezişib senle, senin nefesinle
dolu anlarımı xatırlayacağam. Heç gedende
fikirleşdinmi ki meni kimin ve ya neyin ümidine buraxırsan? Olmazdımı ki meni de özünle
aparasan??? Seninle ölmeye de hazır idim. İndi ise
sensiz günlerim yarpaq tek uçur, indi men sensiz
ölürem. Söz vermişdin ki hemişe birge olacayıq,
amma ölüm ne idi ki, ölüm aldı seni menden.. Ne olar
sözünün üstünde dur, meni de al öz yanına. Cennetde olsa sensiz bu dünyanı istemirem. Artıq deli
kimiyem. Gördüyüm her insanın simasında senin
simanı, eşitdiyim her sesde senin gülüşünü
axtarıram. Belke de bunların hamısı bu ve ya başqa
derecede senin gülüşünü, sesini xatırladır. Amma
gördüyüm heç bir gözde GÖZLERİNİ tapmadım. Senin gözlerin ancaq menim idi, onlar ancaq mene
baxırdılar. İndi ise bu dünyada ancaq mene mexsus
olan gözler yoxdur. İndi sen haralardasan,
necesen?? İndi o gözlerin necedir?? Qurban olum
onları menimçün saxla. Artıq bu dünyada dura
bilmirem. Yanına geleceyem. Geleceyem ki sözlerin sübuta yetsin, geleceyem ki, göresen sensiz olan her
günüm mene nece baha başa gelib. Artıq saçlarım da
ağarıb... Yoxluğuna alışmadım, sevmedim heç
kimseni... Meni dünyanın xoşbextine çeviren başqa
gözlere rast gelmedim. Heç kimse yerini almadı. Neyise fikirleşmek çox gecdir. Besdir daha, yanına
geleceyem. Yadında hemişe gecikerdim görüşe?! Bu
görüşe de gecikdiyimi hiss edirem. Gözle meni, sen
daha heç hara getme! Gözle meni... Çox yaxınlarda
düşündüyünden de tez yanına geleceyem.

[1] 2 >>