Sakit, isti yay günlerinden biri idi. Onlar el-ele tutub yolun qirağında gezirdiler. Küçede işıqlar, maşınların sesleri ve serin külek var idi. Onlar bir yerde idiler ve bir-birilerini sevirdiler.
Herşey bir an içerisinde baş verdi. İki maşın toqquşaraq onları ezdi...Partlayış.... qız bedeninde dehşetli ağrılar hiss etdi ve sesini çıxara bilmirdi. Oğlan da yaralanmışdı amma onun kimi xesaret almamışdı.
Xestexana...... Bu divarlar nece de oğlana ağır gelirdi. O, bir deqiqe de olsun qızın başının üstünden ayrılmırdı ve onun ayılmağını gözleyirdi. Bu defe otağa tibb bacısı daxil oldu. Oğlanı yanına çağırdı ve palatanı terk etdiler.
O yaşayacaq he? –oğlan soruşdu.
Tibb bacısı-Biz elimizden gelen her şeyi edirik ki, onu xilas ede bilek.
Men size yalvarıram menim ondan başqa heç kimim yoxdur. Onu xilas edin.
Tibb bacısı: Söz verirem ki, elimden gelen her şeyi edecem.
Oğlan göz yaşlarını silerek palataya qayıtdı. Bu zaman qız başa düşdü ki, nese baş verir. Ancaq özü de başa düşürdü ki, sağ qalmaq ehtimalı çox azdır.
Bu zaman qız soruşdu:
Mene deyin men yaşayacam axı, men müalice oluna bilecem.
Tibb bacısı: Elbette ezizim, biz elimizden gelen her şeyi edirik. Gözlerini aşağı saldı ve otağı terk eledi....
Bu zaman sevgililer palatada yalnız qaldılar.
Qız dedi: Söz ver mene ne olur-olsun sen xoşbext olacaqsan men bunu istiyirem senden!!!
Oğlan: Sen ne danışırsan! Sen ele menim xoşbextliyimsen, sensiz men yaşaya bilmerem!!!
Söz ver mene. Sen özün de bilirsen ki, veziyyet çox çetindi men emin olmaq isteyirem söz ver....(ve qışqıraraq başdadı ağlamağa)
Yaxşı sene söz vermirem, ancaq çalışacam ve o da qızı qucaqlayaraq başdadı ağlamağa.
Axşam oldu. Qız artıq yuxuya getmişdi. Oğlan ise hele de onun yatağının yanında oturaraq ordan terpenmirdi.
Bu zaman qız yuxu görürdü hansı ki, anası onun yuxusuna göylerden gelerek dedi:
Qızım sabah axşam men senin dalınca gelecem ve biz tamamile başqa dünyaya gedeceyik. O dünyada sen ağrının ne olduğunu bilmeyeceksen ve sakit,

[1] 2 3 >>