Keçirtdiyin hissleri ifade etmek çetin olur bezen. Söz tapa bilmemek cümleleri bir birine menalı şekilde bağlamamaq... Ya da saatlarla düşünüb, heç ne yaza bilmediyin ağ vereqe baxmaq.
Yağış, qar yağanda evden çıxıb saatlarla gezmek istediyin halda, sadece pencereden baxmaq. Çox darıxdığında qürurunu bir daha sındırıb yene "O"na zeng edib, "nömre işlemir" deyen operatorun eşitmek istemediyin ses tonunu eşitmek...
Ne istediyini bilmemek, axtardığın nüansları etrafında tapa bilmemek, her gün üzüne gülüb senden "Dost" kelimesini qazanmağa çalışan, amma özünün "yaxşı" olması üçün seni pisleyen insanlarla eyni yerde işlemek...
Her ay maaşını almaq üçün belkede senden pislerden asılı olmaq... Yaxşı olmağa çalışdıqca, seni heç tanımayan birilerinin eqidesiz şerhlerini başqalarından eşitmek...Amma yenede susmaq...Susmaq... "Susmaq qızıldır" kelimesi ile böyüdüyümüz üçün yene danışmamaq... Yaxın insanlara arzuları söylediyin zaman "qeh-qehe" ile senin sözlerine gülmelerinden cemiyyete yaranan nifretin, qelbindekileri dostun olmadığı üçün heç kese paylaşa bilmeden gizletmeyin, nifretini, illerdir beslediyin kini daxilinde bir çiçek kimi böyütmeyin....
Her dinlediyin musiqini öz yaşadıqlarına hesr etmeyin, sanki bestekar sene yazmış kimi düşünmeyin....
Qelbinde o qeder ağrılı hissler varki sanki şaxtalı havada derinden nefes alsan onları mehv ede bileceyini düşünmek...
Ve bir gün öleceyini düşünmek, ölümününn nece olacağının marağı, ile yaşamaq...bir gün her zaman aktiv olan nömrene artıq heç zeng çatmayacaq...

"Ve budur heyat..Sen hele zaman var deye düşünürsen...Amma nelerçünse indi herekete keçmelisen.."