/~_~~~~~~~~~~~~~~~~~~~_~\
|--- дìлeиçì_qızıи_нèкαγesí --- |
\_________________________/

ßir gün, kiçik bir qız uşağı,
küçenin qırağında oturmuş,
yeyecek bir şey, pul ya da ala
bileceyi bir şey üçün dilenirdi.
Eyninde yırıq-yırtıq, üzü-gözü
kir içinde ve perişan bir
haldaydı.
Qız dilenerken, küçeden genc,
canlı ve yaxşı görünüşlü bir
adam keçdi. Qızı gözü almışdı
amma bildirmemek üçün dönüb
ikinci defe baxmadı. Böyük ve
lüks evine, xoşbext ve rahat
ailesinin yanına geldiyinde, çox
gözel hazırlanmış axşam süfresi
onu gözleyirdi. Lakin az sonra
düşünceleri tekrar o kasıb qıza
ilişdi. Duyğuları bir şeylere
etiraz edirdi. Sonra asan yolu
seçdi ve etirazlarını Allaha
yöneltdi. Bele veziyyetlerin var
olmasına icaze verdiyi üçün?
Ve içinden bele bir cümleyle
şikayetlendi:
"-Bele bir şeyin olmasına nece
icaze verirsen? Niye o kiçik qıza
kömek üçün bir şeyler etmirsen
Allahım?"
Sonra ruhunun derinliklerinden
gelen bir cavab eşitdi:
"-Etdim. Seni yaratdım!"