Hissizliyi hiss etmek, darıxmaq var gecelerde. Ne ya kim üçün olduğunu bilmeden. Daha çox heçkimmiş kimi hiss etmek var. Yazılmadıqca insanı içden yavaş-yavaş yeyib bitiren sözler var. Mahnılar var, yazmağa mecbur eden. Gelmeyen yuxu, men varam, yalnızlıq var, bir de yanımda kimsenin olmadığı halda kimise hiss etmek var. Unutmağı bacarmayıb yata bilmeyen insanlar var bir de, men onlardan deyilem. Bunları kim üçün yazdığımı bele bilmirem. Üzünü, adını, etrini bele. Bilirem, qeribedir, amma bu gecelerde bir şey var. İnsanı mehv eden, yıxıb sürüyen gecelerden danışıram. Keçmişden beri üst-üste yığılıb qalan çürümüş gecelerden. Hemin gecelerden biri bu gece.