- "Gülsüm, qızım”
Sonra arxadan bir oğlan sesi eşidildi.
- Ne olub nene? Kimdi?
Sona ne baş verdiyini başa düşe bilmirdi. Yaşlı qadının çox heyecanlı olduğunu görüb danışmağa başladı.
- Bağışlayın meni. Menim adım Sonadır. Anamı axtarıram deyerek boyunbağını yaşlı qadına uzatdı.
Yaşlı qadın boyunbağıya baxaraq gözleri doldu. Sonra ise Sonanı içeri devet ederek söhbete başladı.
Demeli, geldin. Anan seni gözleyirdi. Men senin nenenem, gözel qızım. Adım Zehradır. Bu boyunbağını atan anana almışdı. Ancaq anana vere bilmemişdi. Seni görende ele bildim qızım Gülsümdü. Anana çox benzeyirsen. Bu ise qonşumuzun oğlu Cemildi. Sağ olsun meni heç vaxt tek qoymur. Nevem kimi ezizdi mene.
- Nene, anam hanı? Onu görmek isteyirem.
Nene göz yaşlarını silerek dillendi: - Anan dünyasını deyişib. Gözle indi gelirem.
Neneni gözleyerken Sona Cemilin ona baxdığını hiss etdi. Gah ona baxır, gah da elinde tutduğu şekile. Sonra Sonaya yaxınlaşaraq danışmağa başladı:
- Gülsüm xalaya çox benzeyirsiniz. Elindeki şekili göstererek "- bax, bu ananızın cavanlıq şekilidir.”
Sona şekile nezer saldıqda, heqiqeten de anasına nece benzediyini gördü. Bu güne kimi heqiqi valideynleri sandığı insanlara heç benzemirdi. Bu ona qeribe görünürdü. Defelerle valideynlerine "- niye Sebine size bu qeder benzediyi halda men size heç bir qarış da oxşamıram” deye, defelerle sual vermişdi. Bir neçe deqiqe sonra Zehra nene otağa daxil oldu.
- Bax, gözel nevem, bu ananın gündeliyidir. Anan bilirdi senin geleceyini. Her gün pencereden baxaraq mene "Ana, bir gün qızım gelecek” deyirdi. Sen gelende ise bu gündeliyi sene vermeyimi xahiş etmişdi menden. Burda senin bütün suallarına cavab var. Get o biri otağa rahat oxu.
- Nene, men getmeliyem. Bir gün yene geleceyem. Gündeliyi evde oxumaq isterdim.
- Bu gün seni heç yere buraxan deyilem. Seni neçe il gözlemişem.
- Axı anam ve atam narahat olacaqlar.
- Hava qaralır, menim balam. Bu gün burada qal. Valideynlerine zeng et, men özüm onlarla danışacağam. Sen get

[1] 2 3 4 >>