azdan sizdeyik.
- Yaxşı, gözleyirik sizi.
Nene ve Cemil artıq gelib çatmışdılar. Ailelikce süfre başında oturub söhbet edirdiler. Cemil ise gözünü Sonadan çekmirdi. Bu baxışlar Zehra nenenin gözünden qaçmamışdı. Birden Cemil nenenin ona baxdığını hiss etdi ve tez başqa semte baxmağa başladı.
Hava qaralırdı. Nene artıq gec olduğunu görüb:
- Biz artıq gedek. Her şey üçün çox sağ olun. Sizi tanımağıma şad oldum. Sona, neneni unutma. Yanıma gelmek istesen, Cemile zeng et, gelib seni götürsün.
- Narahat olma, nenecan. Özünü qoru
Nene ve Cemil artıq yola düşmüşdüler. Cemil yene susurdu. Nene bilirdi ki, Cemil heç ne deyen deyil. Ona göre de söze başladı
- Demeli, bele. Senin Sonaya nece baxdığını gördüm. Belke, danışasan.
- Yox nene, men Sonaya baxmırdım.
- Neneni aldadırsan?
- Men ne vaxt sizi aldatmışam?
- Yalan deyende qızarırsan. Düzünü de.
Cemil derinden nefes salaraq söze başladı:
- Menim Sonadan xoşum gelir. Ancaq hisslerimi heç cüre açıb ona deye bilmirem. Fikrim ciddidir nene. Valideylerime de demişem. Mene kömek et.
- Yaxşı. Men razı. Sen heç narahat olma. Her şeyi özüm hell edeceyem.
Sabahısı gün nene Sonaya zeng ederek Cemilin hissleri haqda ona danışdı.
- Sona, gözel nevem, Cemil yaxşı uşaqdır. Gözümün qabağında böyüyüb. Senin haqqında valideynlerine de danışıb. Fikri ciddidir. Razı olsan elçi gelmek isteyir.
- Yaxşı nene. Razıyam.
- Sevindirdin meni, Sona.
Bir neçe gün sonra Cemilin ailesi Sona gile elçi geldiler. Bir neçe ay sonra Cemille Sonanın nişanı da baş tutdu. Sona çox xoşbext idi.
Bu arada Anar anasının isteyi ile Hecerle aile heyatı qurmuşdu. Ancaq Xalide xanım yene nedense narazı idi. Her defe Anar işden gelende Heceri ona şikayet ederdi. Anar artıq yorulmuşdu.
- Oğlum, qonşuluqda yaxşı bir qız var xoşum gelir, yaman terbiyelidi.
- Ana, sen ne danışırsan?! Men artıq evliyem.
- Ne olsun? Boşanarsan.
- Bir defe etdiyim sehvi ikinci defe tekrar etmeyecem. Sona ile ayrılmağımı isteyirdin. Ayrıldıq. Ancaq Heceri atıb

<< 1 2 3 [4] 5 >>