O günden sonra her kese inamı itdi. Çox deyişdi. Heç kim üçün deyil, yalnız öz istediyi kimi yaşayacağına ve istediyine nail olmaq üçün her şeye, hetta pislik olsa bele el atacağına söz verdi.
Bu vaxt, qapının çalınan zengi Xediceni xeyaldan ayırdı. Qapını açdı ve diksindi. Bir qeder sert görkemi Oktay Qafarovun ona dikilen baxışındanmı, yoxsa onun gözlenilmez gelişindenmi biixtiyar heyecanlanmağa başladı. Özünü ele almağa mecbur etse de, Qafarov bunu anladı. Xedice onu içeri devet etdi. Oktay etiraz etmeyib içeri daxil oldu. Teklifsiz qonaq otağına keçib, kresloya eyleşdi. Xedice de, gözlerini ondan çekmeden yanaşı kresloya oturdu.
- Siz Leman Hüseynovanın yaxın refiqesisiniz. Onun ölümüne qeder olan son günlerde olanları sizinle danışıb deqiqleşdirmeyin doğru olduğunu bildim. – deye, xefiyye küreyini kresloya rahatlayıb davam etdi. – Sizin ondan gizli bir sirriniz olmazdı yeqin ki.
Xedice duruxdu. Ele bil, sesini çıxarmağa çekinirdi. Oktay:
- Baxın, Xedice xanım. Sizinle sakit ve semimi danışacağımı düşünürem. – Oqtay sesini daha da ciddileşdirdi. - Yeqin ki, bu düşüncemde yanılmağımı istemezsiniz.
Xedice Qafarovun ne demek istediyini anlayıb danışmağa başladı:
- O çox düşünürdü son vaxtlar. Çox sönmüşdü heyata, sanki. Bilirdim ki, Rasifle evliliye razılaşsa da, Ferruxdan ayrıldığını heç cüre qebul ede bilmirdi.
- Bu da sizin üçün fürset idi. Elemi?
- Anlamadım. – Xedice teeccüblü şeklinde Qafarova baxsa da, anlamışdı onun ne demek istediyini.
- Ne ise. – Oktay suallarına davam etdi. – Onun intihar etmek niyyeti var idimi. Şübhelenmedinizmi heç?
- Men.. Bilmirem.. Heç ne bilmirem..- deyib, eli ile üzünü tutdu. Ağlamağa başladı. Oktay diqqetle onu süzenden sonra ayağa qalxdı.
- Bura gelmekde esas meqsedim başqadır. Sizin bu axşam merhum refiqeniz gile getmeyinizi isteyirem. Saat 8-de. Size ve Lemanın valideyinlerine son tapşırığım olacaq. Xudahafis. – deyib evin çıxış qapısına yaxınlaşdıqda, bir qeder düşünüb Xediceye teref çevrilib dedi:
- Size bir

<< 1 2 [3] 4 5 ... 8 >>