getmeye
halım yox idi, amma gedib o şerefsiz oğlanı mehv edecekdim, ondan hesab soracaqdım. Bir gücle qalxıb mektebe getdim, ele halda idim ki, hamı niye belesen deye soruşurdu.
O alçağı gözleyirdim, daha susmayacaqdım,
esebden boğulurdum. Müellimler otağına geldi, buna "sen haçan kişi olacaqsan?” deyende çevrilib mene baxdı. Baldızımı bele sevirsense boynuna al, sevmirsense, menim
heyatımı qaraldıb aileme söz-söhbet salma! Mene dedi ki, her şeyi sen özün qabartdın. Senin heyatını mehv etmek mene borc olsun. Men ise, "elinden geleni ardına qoyma” deyende bu qışqırmağa başladı. Özümü idare eleye bilmeyib elimin altındakı stulu bunun başına
fırlatdım, az qala beyni deşilecekdi, meni zorla saxlayıb
sakitleşdirdiler. Bir az sonra gelib üzr istedi ve seninle heç vaxt işim olmayıb dedi. Bu halda dersimi nece keçeceyimi bilmirdim. Doğum günümü bele qarşılamışdım, şagirdlerimin sevgisi ile yene ruhlandım. Onlar ad günüm
olduğumu bilib mene sürpriz hazırlamışdılar, şekiller çekdirdik. Başıma gül leçekleri sepdiler. Onların sevgisini, diqqetini görüb sevinmişdim. Heç vaxt ailemden bu günümde quru tebrik bele almamışdım. Eve gelende uşaqları da hazırlayıb anamgile getmeyi qerara aldım. Döze
bilmirdim daha, üstüme her cür ad qoymuşdunuz, birce pozğun olmağımı demeyiniz qalmışdı. Onu da dediniz. Getmek qerarımı görende Nihat el-ayağa düşdü, bacısı
boşanmışdı, men de boşansam hamı bunların özünde bir
problem olduğuna şübhe etmeyecekdi. Qerarlı olduğumu görende Nihat anama zeng eledi, anam yene söhbetin ne yerde olduğunu anlayıb
Nihatı danlamağa başladı.
Bütün bunlara Nihatın özünün sebeb olduğunu, qızına er olmadığını söyledi. Nihat da donub qalmışdı. Mene yalvarmağa başladı, uşaqlarım qorxub ağlayır, yene Nihatın meni döyeceyini zenn edirdiler. Mesafe çox uzaq, elimde ise beş qepiyim yox idi. Hirsli başla getmek istesem de, yene taleyime boyun eydim. Baldızımla qaynatamı ise
Allaha hevale etdim ki, haqqı nahaqdan ayıran O’dur.
Hemin gün evde uşaqlar susmadılar,

<< 1 [2] 3 >>