İliklerime kimi özümü bedbext hiss edirdim.Tez-tez yanıma gelen qızların ere getmek hevesini gördükde ise gelinliyi soyunub birinin eynine soxasım vardı.Pula,yaraşığa aldanıb özümü gözlerimi kor elemişdim.İndi de özümü bedbext edecekdim.Telefonuma mesaj geldi.Ruslandan idi.Adını görende ilk evvel açmaq istemesem de,fikir ele evvelde qaldı:
-Ayaqyoluna get,gelincik.
Mesajı oxuduqda bildiyim bütün söyüşleri muncuq kimi düzdüm dilimde.Biraz yüksek sesle ise-yenge çıxıb başıma!Terbiyessiz!-deyerek ikinci defe gelen mesajı oxudum:
-Ay qız,bir cavab yazda.Birazda geciksen Ekber seni ayaqyolundan alıb aparacaq.
-Xestesen sen?!
-mesajları sil,telefonu otaqda qoy get gir ayaqyoluna.Bir defe de eşit sözümü.Seni qaçırdacam.
O an ağlıma ayaqyoluna qaçmaqdan başqa heçne gelmedi.Sevincimden uçurdum.Başıma gelecekleri düşünmür,ne etdiyimi vecime almırdım.Belke de ikinci sehvimi edecekdim.Amma bu Ekberle evlenmekden yaxşı idi.Artıq ayaqyolunda idim.Hetta ağlıma Ruslanın menle oyun oynadığı da gelmişdi.Gözlerim dolmuş,eynimdeki gelinliye nezer yetirirdim.Tebii ki olduğum veziyyete de bir xeyli gülümsemişdim.Az keçmediki ayaqyolunun qapısını kimse açmaq isteddi.Kilid icaze vermedi.Diksinib xefif öskürdümki dolu olduğunu anlasınlar.Qarşı terefden cavab geldi:
-Ay Qız,aç bunu!
Qapını açan kimi Ruslan meni elimden tutub nece çıxardısa evden,insanlar görmeden heçne xatırlamıram.Hele bir o hengamede menle zarafat etmeye de vaxt tapmışdı:
-Telesik çıxartdım ayaqyolundan,bir işin yoxidiki?
-Gic!
Artıq maşında idik.Ruslanın maşını işe salaraq yola düşmeyi ile hönkürtü ile ağlamağım bir oldu.Arxaya baxıb ağlayırdım.Ruslan mene baxaraq:
-Besdi ay qız,ele bilecekler zorla qaçırdıram.Meni işe salarsan.
-Ailemi mehv etdim.Ağa meni öldürecek.Ay Allah al canımı,men neler edirem bele.
-Ailen de seni mehv edirdi.Qorxma,herşey yaxşı olacaq.Ağlama,besdi.
-Sen ne edeceksen bes?
-Özümü bilmirem,amma bizimkiler eşitse sevinecekler.Ölürler senden yana.
-Besdide güldürme meni.Size gedirik

[1] 2 >>