qerarlasdirib Merdanla sagollasdi.Işden icazesiz ayrildigi ucun sabah nelerin bas vereceyini bilmese de beyninde en azi erize yazib mutleq cixacagina, dair muxetlifcur dusunceleri gotur qoy ederek avtobus dayanacagina dogru addimladi.Refiqesinin xosbeytliyine cox sevinirdi,ne de olsa usaq aileni mohkemlendirir.Gec ya tez barisacaqdilar.Bes ozu? Bes Tural? Onlari ne mohkemlendire bilerdi ki? Sevgi??? Onlar zaten sevirdiler bir birlerini ve bu sevgi hele ki,ayriliqdan bashqa aralarinda yasanan daha boyuk hec neye sahid olmamisdi....Sabahdan etibaren Turali birdaha gore bilmeyeceyi aglina geldikce deli olurdu sanki Asya,diri diri ölürdu ve bu ne aci ki,her olduyu an ayriligin o canini yandiran acisiyla qivrila qivrila yeniden dirilirdi.Halbu ki,bir,bir qalmasi ucun sadece bir qigilcim lazim idi Asyaya.Getme deye ureyinin inceden ince bileyinden yapisan bir ses,yoluna cixan iki cut ayaqlardaki sert addim,qolunu qavrayan guclu el,bedenine hakim kesilen istilik,ve nehayyet dodaginda mohurlenecek olan mesum bir öpus...sadece bunlar gerekli idi Asyaya.....
Ne olar öldurme mehebbetimi,senin varliginla nefes aliram. Daha unutmuşam men öz kinimi,zeng edib sussan da bağişlayaram.
Zeng et...Zeng et heç olmasa nefesin gelsin,ömrume yaşamaq hevesi gelsin. Sen gelme qoy tekce bir zengin gelsin,zeng edib sussan da bagislayaram Heç olmasa bilsem meni sevirsen,sönen umidimi alisdiraram. Onsuzda sesine oyretmemisen,zeng edib sussan da bagislayaram.....
Astaca goz yaslarini sildi Asya onunde qapilari taybatay acilan avtobusa yaxinlasib sessizce pillekanlarini qalxarken diqqetle içeride oturan adamlara nezer yetirdi.Kimisi qezet oxuyurdu,kimisi qulaqciqla musiqi dinleyirdi,kimisi elini cenesine dayayib pencereden kuceni seyr edirdi,kimisi telefonla danisirdi.Qisacasi Her biri boynunda heyat hekayeleri asilmis bir oyuncu idiler sanki.Oxunmasi guc olan hekayelerin hekk olundugu o tablolar tozlanmirdi hec, goz yasiyla yuyulur ve kimse anlamasin deye de oyuncular gulumserken

<< 1 2 [3] 4 5 ... 12 >>