Bu gün hisslerimle yalnız qaldım... Amma hisslerim bele meni terk edib getdi... Ne qeder yadıma salsam da, amma siman artıq yad idi...
Düşündüm de bumu sevgi? Ezablar yaşadan, insanı özünden alıb aparan, sonra ise seni heyata bağlayan ve son...Seni heyatdan küsdüren! Bumu sevgi? Ne oldu gelecek? Keçmişemi qayıtdı? Ne oldu sevgin? Axı ebedi idi... Son mektubunda "seni sevirem" yazmışdın...
Mense oxuyarken o qeder sevinirdim ki, amma bunun son olacağından xebersiz idim... Axı düşünmezdim illerle sevdiyim birisi indi ise mene sadece yad birisi oldu...Sevgi dedikleri budurmu? İnsana ezab çekdiren, bir sözü ile öldüren budurmu? Düşünürem, amma anlaya bilmirem, bilirsenmi neyi? Seni bu qeder niye sevdiyimi?! Artıq o küçelerde, şekillerde biz yoxuq... Süni gülüşler, sevgini behs eden iki insan var: Sen ve Men...
Soruşmuşdum: "Meni çoxmu sevirsen?" Cavab ise: "Heç sensiz yaşaya bileremmi? olmuşdu...Bax, yaşayırsan ve yaşayıram... Axı her şey ölüm deyil... Amma yaşayarken, sevib ayrılmaq ölümden de beterdir... Ne qeder olacaq kinliklik? Ne qeder olacaq qürur? Sevginden dahamı önemli? Bir gün her kes bize baxıb, xeyal edirdi... İndiyse biz keçmişe baxıb xeyal edirik... Bilirsen artıq o xeyallar bele sünilik sayılır...