teref geldiyim zaman ikisi de uzume baxirdilar donuq ifade ile.Gozlerim yasharmishdi amma aglamirdim.Vahid muellimin duz qarshisinda ayaq saxlayib uzune baxdim.Neise demeye bele ehtiyac yaranmamishdi.Onun
-Qizim -deyen sesinden hiss etmishdim palatada goreceyim menzerenin meni chokdureceyini.Sadece yanlarindan otub kechmishdim onlarin mane olmamasini isteyerek ellerimi one verib yol achmishdim ozume qapiya dogru.Palataya addimimi atmaga hazirlashdigim zaman hekimin yanina yaxinlashan tibb bacisina dediyi "olum vaxti 19:00" demesini eshide bilmishdim son olaraq.Cemi 10 deqiqe bundan evvel...19:00...Menim heyatimdaki tek dogmami aparan vaxtin gostericisi.Men ne anamin , ne atamin olumunu gore bilmemishdim.En pisi ise o idi ki, men onlari olumlerinden qabaq sag olaraq bele birce defe cemi birce defe de olsa gore bilmediyim kimi nenemin de gozlerine , qehveyi rengli ishiltili gozlerine son defe baxa bilmemishdim.Son defe o pariltini, o heyat pariltisini gormeden terk etmishdi nenem meni.Menim heyatimdaki tek dogmam.Getmishdi...Oglunun gedeceyi yerde onu gozlediyini bilmeden...Nevesini burada ezablar ichinde tek bashina qoyub getdiyini bilmeden...Ireli gede bilmirdim ilahi! Yatagda uzerine ag ortuk chekilmish nenemin cansiz bedenini gorduyum an yere chokmushdum.Ichimden qopan honkurtu ile elimi ona dogru uzadib aglamaga bashladigim zaman icheri giren Vahid muellimin meni qaldirmaq , chiyinlerimden tutub sakitleshdirmek istekleri de bosha idi.Onun
-Bagishla qizim! Bagishla meni- deye meni bagrina basmasi azaltmamishdi iniltimi.Kimi bagishlamali idim? Ozum gunahkar oldugum halda bu haqqa sahib idimmi ki, men? Deqiqeler suren zarimamin sonunda ayrilmishdim menimle birlikde yere choken Vahid muellimden.Ayaga qalxib ireli getdiyimde mene yaxinlashmaq istese de elimle dayanmasini ishare etmishdim hechne demeden.Soyuq ve boguq sesimi ozum de gucle eshitmishdim
-tek buraxin meni ...xahish edirem!- dediyimde.Amma Vahid muellim de basha dushmushdu hechne ile mene komek ede

<< 1 2 [3] 4 5 >>