Senin üçün uzaqdan sevmeyi,baxmadan görmeyi,toxunmadan hiss etmeyi,eşitmeden dinlemeyi,göz yaşlarımla gülmeyi ve qovuşmaq üçün sebr etmeyi öyrendim.Ancaq sensizliye öyreşe bilmerem gülüm..
Qızlar hazırlaşıb Cahangir ile beraber yola düşürler..Maşında heç biri dinib danışmırdı..Şirkete çatıb maşından enirler.Sebine ne qeder gözlese de Cahangir bu mövzunu açmır..Pis olur.Gözleyirdiki Cahangir onu danlayacaq.Otaqlarına keçende Selimeni görüb ona salam bele vermeden yerine eyleşir
Selime-Salam qızlar..Hazırsınız sabaha?
N-Salam Selime..Hele bilmirik gedeceyik ya yox..
Selime-niye?..Sebine otaqda durmayıb çıxır..Qapıdan çıxan kimide Reşadla rastlaşır.
-bağışla..deyesen keçen defe boşboğazlıq etdim.Salamsız kelamsız bir başa sözünü deyir.Qızları ovsunlayan o yaşıl gözleri ile mesumca ona baxır.
-eybi yox,bizim millet öyrenibdi başqalarının heyatına burnunu soxmağı!..Senlik bir şey yox idi.Men esebi idim...Bu vaxt Cahangir otağına gedende onları görür.Esebine birde bu elave olunur..Onun baxışlarına duruxub yerinde donur Sebine.Bu defe ne edecek deye düşünürdü.Beyninde suallar içinde idi..Men axı niye çekinirem bundan!Reşad ki iş yoldaşı sayılır..Öz özüne içinde danışırdı ki Cahangirin sesine fikirlerinden ayılır.
-Sebine otağıma gel!...
Sessizce onun ardı ile gedib otağına girir..O,danışmadan Sebine söze başlayır.
-Cahangir sehv başa düşme Elmana birde meni narahat etmemesini deyirdim..Resula demediyine göre de çox sagol..Elindeki qelemi ile oynayaraq cümlelerini çetinlikle deyirdi.Gözünü ise ondan ayırmırdı...Cahangir arxası ona teref ,masasına yaxın dayanmışdı.Elini stola vuraraq esebini yatışdırırdı..Heç bir söz demeden keçib yerinde oturaraq arxaya söykenir...Sebine bu sessizliye artıq esebleşirdi..Onun dinmediyini görüb qelemi daha da berk sıxır...Cahangirin gözünden bu yayınmır..
-Size demişdim ki narahat etse mene deyin!
-Deyecekdik...
-Nece?Senin nömreni tapdığını deyeceyin kimi!Yerinde dikelerek onun gözlerinin içine baxırdı..Ne deyeceyini,özünü nece

[1] 2 3 ... 6 >>