qandalı vurub aparırlar...Cahangir yuxarı çıxmaq isteyirdi ki Sebine ile Resulun pillekenlerden endiyini görüb yerinde qalır..Hesret,sevinc qarışıq parlayan,dolmuş gözleri ile Sebineye baxıb gülümseyir..
-necesen Sebine?onun qarşısında dayanıb nevazişle soruşur..
Cahangiri görüb biraz teecüblensede kövrelir.Resulu dahada berk qucaqlayıb ağlayır..Utanırdı onların üzüne baxmağa
-cüce haransa ağrıyır,o eclaf seni vurmayıb ki?-qardaşının sinesinden başını qaldırmadan titrek sesle –yox-deyib ağlayır..Resul onun ağlamasına pis olurdu.Saçlarından öpüb sığal çekerek sakitleşdirmeye çalışır-ağlama besdi..çirkin ördeye oxşayırsan..
Cahangir onun için için ağlamağına dayana bilmeyib çöle çıxır..Havanı ciyerlerine çekib özünü ele almağa çalışır..Seid kenardan onun halını görüb yaxın gelir
-Narahat olma,ona bir şey etmeyib
-Ona heç kim toxuna bilmez Seid men yaşadıqca!
-bilirem..Bu gün etdiyin kömeye görede çox sağol Cahangir..Xoşbext qızdı ki sen onu sevirsen-deyib uzaqlaşır..
Sebineni ordan çıxarıb eve aparırlar..Cahangirin orda onu görüb çöle çıxmasına incimişdi..Ne orda,ne yolda,ne de evde üzüne baxmırdı..Resul eve zeng ederek Sebineni tapdıqlarını bildirib yolda olduqlarını söyleyir...Eve girende Minire xanım qızını görüb ağlayaraq qucaqlayır-can balam..Allah üzünü qara elesin o adı batmışın!...Sebine anasını berk qucaqlayıb qoynundan çıxmaq istemir...
-ay arvad çekil kenara qızımı mende görüm-Adil bey qızını görende kövrelsede şirin danışığı ile onun üzünü güldürmeyi bacarır..Sebine utanaraq atasına baxırdı ki Adil bey ona yaxın gelib bağrına basır..-Gözümün işığı-deyerken gözünden bir damla axır..Bu menzereye Nezrin,Güler,Minire xanım kövrelir...Adil bey heç kim görmesin deye tez gözlerini silib-Ayaq üste niye dayanmışıq keçek içeri-qızını qucaqlayıb özü ile beraber divanda oturdur..Sebine atasının çiynine başını qoyub otaqdakılara baxırdı..
-Cahangir,çox sağol oğlum qızımı tapıb getirdiyin üçün..Mene dünyamı qaytardın-Qızının saçlarına sığal çekib

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>