Gün boyu yerinden bir defe durmuşdu Sebine..Duş alıb,yemeyini yeyib yatağına girmişdi..Yatmasada yatağından çıxmaq istemirdi.Bir növ depresiya halında idi..Resul onu danışdırıb azda olsa güldürmeyi bacarırdı.Tek qalanda ise özüne qapanmağa başlayırdı...Nezrin işden gelen kimi yemeyini yeyib Sebinegile qaçir..Onu durğun görende pis olur..Öyreşmişdi onun çılğın,deyib gülen halına..Qarşısındaki sakit qız ona yad gelirdi..Ona bu gün dersde,işde olanlardan danışıb ehvalını açmaq isteyirdi...Sebine onu dinlesede fikri başqa yerde idi..Onun sözünü yarım kesir- meni nece tez tapa bildiler?.Her şeyi ona başdan danışmağa başlayır Nezrin.
-Bax bele..Bir sözle qehremanın Cahangirdi...Onların söhbetini Minire xanım yarım kesir.
-Qızlar size sevdiyiniz şirniyyatı hazırlamışam.Gelin çay süzürem..Onları çağırıb gedir..Nezrin onun getmek istemediyini görüb ayağa durur.
-Özüne gel Sebine!Şükür sağsalamatsan,evinizdesen..bu ne haldı bele?Artıq lazımsız düşünceleri at ağlından..Alnımıza ne yazılıb onu yaşayırıq..İndi ise gedirik çayımızı içmeye..Onlara qarşı bele ola bilmersen!Sen itende bilirsen nece pis idi halları?Seni özümle sürüyüb aparmamış yerinden qalxıb düşürsen qabağıma!..Sebinenin ona böyümüş gözlerle baxdığını görüb qışqırır-Sebineeeee!
-Men tek özümü heyasız bilirdim..Sen menden de beter deli imişsenki.Qalxdım,qalxdım..Yerinden durub onunla beraber otaqdan çıxır.
-Yox sene çatmaram delilikde..Men ağıllı qızam..-Qelebe qazanmış kimi gülümseyir
-yazıq oldu qardaşım-o da gülerek gelib masada oturur...Nezrinordan-burdan danışıb onu arada qıcıqlandırırdı..Biraz keçenden sonra ise Cahangirle Zümrüdde gelir..Cahangir onu idman geyiminde,saçlarıda yuxarıdan dağınıq topuz yığılmış halına gülür...Gelib onlarda masaya oturur..
-aa bize yoxdu Sebiş?
-Xoş geldin Zümrüd qızım..niye yoxduki...getirirem bu deqiqe..Minire xanım onları köhne günlerdeki kimi bir masa arxasında görüb ferehlenir..Onların qızını bele çox düşünmelerine kövrelir.....Sebine onlar gelenden Cahangirin üzüne

[1] 2 3 ... 5 >>