baxanda ondan heç bir şey olmadığını görüb narahat olur ..amma Nezrinden saysız zengler vardı...Zeng edir..Nömresinin bağlı olduğunu eşidib lap narahat olur..Yerinden sıçrayıb balkona gedir..Heyete baxaraq Cahangirin maşınını axtarırdı..İndi ayılmış kimi evde heç kimin olmadığını hiss edir..Mamasını sesleyib cavab almır..Zeng edir.
-Mamama sen hardasan,evde heç kim yoxdur?Telefonda sesler eşidib üreyi ağzına gelir..Ağlaşma sesine gözleri qaralır..
- Qızıım biz xestexanadayıq..Cahangirin maşını qezaya düşüb..
-Neee...-dayaq taparaq divara yaslanır..
-Sebiş...ordasan?...hamımız burdayıq..Taksiye otur gel..
-yaxşı ..Telefonu söndürüb yere çökür-Allahım ona heç ne olmasın..Yalvarıram..Hiss etmişdim bir şey olacağını.. Nece heyecanlanmışdısa heç Cahangirin nece olduğunu soruşa bilmemişdi..Üzerini deyişib tez evden çıxır..Taksiye oturub xestexanaya yollanır....İnanmırdı Cahangire ne ise olduğuna...Taksiye pulu ödeyib düşür.-Allahım ona bir şey olmamış olsun..Yuxarı mertebeye çıxıb hamını orda gözü yaşlı görür..Heykel kimi yerinde donmuşdu..Nezrin onun yanına qaçıb qucaqlayır.
-Sebine ona heçne olmasın..Qardaşım ölmesin..Her kes onlara baxırdı...Özünü gücle ele almışdı ki Nezrinin sözlerine yaşlar yanağından süzülür...
-O,ölmeyecek!-sert şekilde,sonra-ölmeyecek pıçıltı ile deyib Nezrini qucaqlayır...
-Nece olub qeza?..
Zümrüd onlara yaxınlaşıb qapının yanından aparır...
-Yollar qarlı imiş..Qarşıdan gelen yük maşını idare etmeni itirib onların maşınına deyib..-Nezrin gözlerini silib danışır..
Zümrüd özünü saxlayıb ağlamırdı..İstemirdi ağlamaq..Anasına,atasına dayaq olub dik dururdu...Cahangirle bu xasiyyetine göre oxşayırdılar.İkiside özlerini bele anlarda temkinli aparmağı bacarırdılar..Onlar heç kimin yanında ağlamazdılar..Dolub daşsalarda bunu göstermeyi sevmirdiler..Zümrüd indi bu halda idi..Üreyine axıdırdı göz yaşlarını..Zahirden sert görünürdü..Amma gözleri her an ağlamağa hazır idi...
-İndi veziyyeti necedi Nezrin?-Elleri ile üzünü qapadır.
-ağırdı

<< 1 2 [3] 4 5 ... 7 >>