Sebine geceni emisigilde keçirir..Yorğun olduğundan başını yastığa qoyan kimi yuxuya getmişdi..Yorğunluqdan günorta ayılır yuxudan.Hazırlaşıb Cahangiri gözleyir..İşden çıxıb onu götürücekdi...Cahangir aşağıda olduğunu deyir..Sebine evlerinden ayrı qaldığı üçün darıxmışdı,tez evden çıxıb maşına oturur..
-Darıxmışam..Evden ayrı qalmaq ne pis imiş...Ele bil xarice getmişem..
-Bu bir defelik idi.Bundan sonra kimdi qoyan uzaq olasan menden..Onun elinden berk berk tutub maşını idare ederek yola baxır..
-Cahangir?
-can Cahangir..
-Senin üçün lap darıxmışam..Olar öpüm?..utanaraq deyir
-Daha niye icaze alırsan?
-Senin öpülmekden xoşun gelmir ona göre..
-Sene aid deyil o xasiyyetim..İstediyin zaman,istediyin qeder öpe bilersen...Onun elini öpüb gülür...Sebine sevinerek onun boynunu qucaqlayıb yanağından öpür..
-Ele bu?mende düşündü...Onun sözünü yarım kesir Sebine
-Sen çox sehv düşünmüsen...Eve getmezden evvel meni üzük aldığımız qızıl butikine apara bilersen?Orda bir boyunbağı görmüşem,alacam Nezişe..
-Baş üstüne...Amma sen yox men alacam..Men dura dura senin pul ödemeyine icaze verecek deyilem.
-Bu menim hediyyem sayılmır axı..Men özüm almaq isteyirem..
-Sen alacaqsan..Amma mebleği men ödeyeceyem...
-.......................
-Mısmırığını sallama boş yere...İcaze veren deyilem sen ödeyesen pulu...
Belece yarı küsülü,yarı gülüşlü qızıl butikine gedirler..Sebine melek klounlu boyunbağını ilk görenden beyenmişdi.Fikrinde var idi ki toydan sonra onu Nezrine alsın..Onu Cahangire gösterib götürür...Mebleği özü vermek isteyende Cahangirin sert baxışından çekinib sakit durur...Eve gelen kimi Nezrini axtarır..Onu otağında tapıb sevinerek qucaqlayır..
-Bir insan bir gecede bu qeder gözelleşe bilermiş..söz atıb onu güldürür..
-Sebine!..
-Yaxşı yaxşı susdum....Elindeki qutunu açıb boyunbağını çıxarır...-Bu senindi Neziş..Menden sene kiçik toy hediyyesi.....
Nezrin onun elinde tutduğunu görüb gözleri dolur..Sevinerek eline alıb baxır..
-Sebiş ne gözeldi.-deyib

[1] 2 3 4 >>