qurbanına çevrildiyini heç cüre qebul etmek istemedi. Ehtiyyatla gece çıxarıb başının altına yastıq evezi qoyduğu penceyini götürerek aradan çıxmağa hazırlaşarken, şalvarının eynine hedden artıq böyük olduğunun ferqine vardığından şalvarının bel hissesini bir qıraqda toplayıb eli ile saxlamalı oldu..
Evlerinin olduğu küçeye doğru burularken saatın eqrebleri 05:48 'i gösterirdi. "Bu vaxt hele heç kes oyanmaış olmaz, otağıma keçib sakitce uzanacağam, sonra yaxşıca bir duş ve her şey qaydasına düşecek! He He! ". Aşağı doğru tökülen şalvarının cibinden açarını çıxarıb valideynlerini oyatmadan otağına keçe bilmek üçün maksimum derecede sessiz olmağa çalışdı.
"Ohh! Şükür Tanrıya. Nehayet otağımdayam! Saat 13:30 da Benjaminin nigah merasimi keçirilecek, sonra ise parti. Derhal özümü toplamayılam. " . Castin Penceyini çarpayısının üzerine atıb vanna otağına keçmek isteyerken qarderobunun qapısındaki öz eksini görüb az qala qışqıracaq derecede geri sıçradı. " Bu ne zibildir!" cümlesini bitirdikden sonra gözleri berelen Castin hemin gün ilk defe sesli düşündüyünü ve deyişiminin tekce vücudunda olmadığını anladı. Elleri ile ağzını qapadı ve gözlerini möhkem sıxdı.
Gözlerini açdı, saçlarını geriye doğru sığalladı ve qapısını kilidleyib yeniden aynanın qarşısına keçerek önce köyneyini, sonra şalvarını çıxararaq özüne baxdı. İndi bu bedende içindeki ruhundan başqa Castinden geriye heçne qalmamışdı. Qabarıq sine, ince , gücsüz qollar, nazik bel, uzun saçlar, uzun kirpikler, zerif ve dik burun..
"Perverdigara! Men indi ne qelet edeceyem?! Bu zibili nece düzeltmek olacaq?" Castin elleri ile bedenini qapatmağa çalışaraq özünü çarpayısına, nazik adyalının altına ataraq yastığını dişleyib içindeki hirsini boğmağa çalışdı.Adyalın altındaki boğucu qaranlıqda fikirlere qerq olarken yuxuya nece getdiyini hiss etmedi.
- Zibil!! Uşaqlar oyanın, saat ondur! Lenet olsun! Yatıb qalmışıq, Aleks,Robert, oyanın!
- Mmm, ne olub, niye qışqırırsan?!
- Hele bir soruşursunuz da! Dünen size

<< 1 [2] 3 4 5 >>