Aleksle Castin ümid dolu gözlerine bir az da sevinc qataraq bir birlerine baxdı.
- Yeni.. ümid edirem.. ( xanım Ameliya bir çox sehifesi su deydikden sonra bir birine qarışmış mürekkeb izleri ile dolu olan kitab sehifelerine baxaraq dedi)
Deqiqeler bir birini qovdu. Semaya gelen bulud, kesilen quş sesleri, pencerenin qırağında yellenmeye başlayan hörümçek toru havanın deyişdiyinden xeber verirdi.. Sanki hansısa şer qüvve yaxınlaşırdı. Xanım Ameliya vereqlerin sağlam yerlerine baxarken dodaqaltı , anlaşılmaz dilde nelerse mırıldandıqca Aleksle Castin arasındaki sessizlik bir o qeder ürperdici hal alırdı. Aleks arada bir ne ise soruşmaq istese de nenesinin üzündeki heç vaxt görmediyi ciddilik onu bu fikrinden dönderirdi. Xanım Ameliya bir müddet gözü yumulu dayandıqdan sonra qefleten gözünü açarken diqqetle onun üzüne zilleyen Aleksle Castin ikisi de sıçradı.
- Ne..Ne oldu?
- Bir şey sınaya bilerik, amma gece çıxmalıyıq. Meşenin derinliklerine doğru enib yalnız gece keçdikden sonra açan Lanna gülünün leceklerini toplamalı ve gün çıxxmadan eve qayıdıb dermanı düzeltmeliyik.
- Nenecan sen bunun işe yarayacağına eminsen? yeni bu biraz.. nece deyil..
- Deli olduğumu düşünürsen? ( Nenesi Aleksin sözünden sonra hirsle kitabı qatladı)
- Yox,yox, nenecan,elbetteki yox..
- Ele ise az danış, axşam yola düşmeliyik, vaxta az qalıb, ona qeder ise get çöldeki odunları qır. Bir işe yara. Celd!
- Oldu! Oldu, baş üste, teki esebleşme.
Castin de Alekse yardım etmek üçün ayağa qalxanda xanım Ameliya onun qolundan tutub " o tek de bacarar " deyerek gözü ile oturmasını işare etdi. Castin zoraki gülümsemesi ile tesdiqleyib oturacağına tekrar eyleşdi. Aleks sobanın yanındaki sapı laxlayan baltanı götürüb qapıdan çıxarken son defe geri çevrilib "her şey yaxşı olacaq" deyirmiş kimi Castine baxaraq göz vurdu. Castin xanım Ameliyanın bütün hereketlerine diqqetle baxır, növbeti addımının ne olacağını texmin etmeye çalışırdı. Axşamterefi, yeni evden çıxmadan yarım saat evvel xanım

[1] 2 >>