YAZAR:AYSEL
Seher yene telefonda qurduğum saatla oyandım. Bu gün ders yox idi. Ama men hemişe tez durmağı sevirem. Adım Zeynebdi. 17 yaşındayam. Ailem var ama yox kimi bir şeydi. Çünki 7 ildi ailemi görmürem. Meni 10 yaşımnan xalama veribler. Özleride Amerikaya gedibler. mennen 8 yaş balaca bir bacım var. Leyla. Ama anam Amerikada qaldığı üçün ona ikinci ad qoyub. Anelina. Men ona ancaq Leyla deyirem. Esebleşende ise Anelina. Arada bir telefonla danışırıq.
Yatağımdan qalxıb üstümü geyindim. O arada telefonum çaldı. Nermin idi zeng eleyen. Nermin menim en yaxın refiqemdi. Bu saatda zeng eliyirse demeli işi düşüb. Telefonu açıb "yene ne olub?"dedim. Nermin sebebini bilmediyim sevincle mene cavab verdi. "Zeyneb bu gün vacib bir gündü"dedi. "Bu gün 14 fevral deyil Nermin. Ona göre heyecanlanma"Dedim gülerek. Nermin üçün tek bir heyecanlı gün tanıyırdım o da sevgililer günü. "Daha vacib bir gündü. Cemilin ad günüdü. evlerinde parti verir. anamsa meni tek qoymur. Menimle gelmeyin üçün zeng vurdum"dedi tek nefesde. Cemil onun piskopat sevgilisiydi. Ama bütün qızlarla elaqesi vardı. Ve çox varlıydı. "Gelmeyeceyimi bilirsen"dedim. "Menim isteyim seninçün heçnedi?"dedi. Off onu heç vaxt redd ede bilmirdim. "Yaxşı ama 2 saat oturacağıq. Harda? Ne vaxt?"dedim. "Saat 8-de hazır ol. Men seni götürmeye gelecem. Teşekkürler. "Dedi sevinc dolu sesiyle.
Telefonu söndürdükden sonra aşağı düşüb xalama günlük işlerde kömek etdim. Ne de olsa axşama çox var hazırlaşaram. Ama heç getmek istemirdim. Cemil qaranlıq işlerle meşğul idi. Ona bu işde dostu kömek edirdi. Murad adında dostu vardı ve deyilene göre en tanınmış mafyanın oğlu idi. Hamı ondan qorxur. İndiyene kimi de heç bir qızla ciddi münasibeti olmayıb. Qızlarla sadece zövq üçün bir yerde olurdu.
Axşam saat 7-di. Yuxarı çıxıb geyinmeye başladım. Dar, qısa, qara paltar geyindim. Hündür qırmızı ayaqqabılarımı da geyindim. Saçımı açıq bıraxdım. Boy aynasından özüme baxdım. Pis olmamışdım. Qapının çalmasıyla aşağı düşdüm. Nerminle

[1] 2 >>