İnare hıcqırmağa başladı...
Rza ise danışmaqda idi...
- Men uşaqlıqdan adam ölmesinden qorxmuşam. Hemişe ölü aparanda qaçıb gizlenmışem... İlahenin ölümü çox gözlenilmez oldu, çox... Orda o, darvazanın ağzında söhbet ederdi. Orda dayanıb denize baxardı. Orda tut ağacından asılmış yellencekde yellenerdi. Özü de, geceler yellenmeyi xoşlayardı. Aya baxa-baxa... Bezen olurdu, saatlarla perde arxasından ona gizlince göz qoyurdum...
İnare hıcaırmaqda idi... Çetinlikle<<Heç vaxt onu er evinde göre bilmedim>> söyledi. Sonra da qırıq-qırıq cümlelerle sözüne davam etdi..
- Ramile qoşulub qaçmışdı deye ailemiz onla küsülü idi... Tam müemmalı qaldı mene onun son bir ili... Birce bilseydim ki, mrü bele tez qırılacaq... Bilseydim, ata-anamın ayağına düşerdim, yalvar-yaxar ederdim ki,yazıq bacımı bağışlasınlar...
Rza xettin o biri ucunda siqaret yandırdı..
- He, heyat beledir de. Cox qeribedir. Adam gözlemediyi şeylerle üzleşir...
- ...Ramil indi neyneyir? Onlar dehşet sevirdiler bir-birlerini. Amma kaş ki heç sevmeyeydiler... Heyet bacada görsenirmi Rmil?
- Yox nese görsenmirler. Dünenden ele bil qeyb olublar. Sen doğrudan da,çox şeyleri bilmirsenmiş.
Rza ,,siz,,den ,,sen,,e keçmişdi artıq.
- Neyi bilmirem ki?
- Sene ele gelir ki, İlahe o maygülünü sevib. Eslinde, nifret edirdi ona.
Bu ola bilmez! siz sehv edirsiz! Hem de, xaiş edirem, tehqire keçmeyin.
- Nifret etmeseydi, menimle oturub-durardı meger?!
- Men yüz faiz eminem ki, siz sehv edirsiz. O, sizinle yalnız dost kimi yaxınlıq ede bilerdi, eslinde men heç buna da inanmıram
- İnare... İlahe meni sevirdi.
İnare quruyub qaldı..
-Ne?!
- İlahe meni sevirdi...
Çetinlikle dedi..
- Siz düz danışmırsız.
- Niye düz danışmıram axı,! Sevirdi. Bütün varlığı ile sevirdi. Ona ise nifret edirdi. Çünki o, İlaheni ac-susuz, cır-cındır içinde saxlayırdı. Yazıq qız heyatından bezmişdi... Deyirdi kaş sene tez rast geleydim...
- Bu ola bilmez.
-Bu, heqiqetdir. O, ezab çekirdi, ağlayırdı. Sehv addım atdığı üçün rahatlıq

[1] 2 3 4 >>